Drie popkenners, al dan niet frequente London Calling bezoekers aan het woord: Wat moeten we zeker niet gaan missen op de aankomende editie op 4 en 5 november in Paradiso, Amsterdam? Muziekkenner en (pop)journalist Theo Ploeg (o.a. OOR, Kindamuzik, GPD) vindt eigenlijk dat Duitsland tegenwoordig de beste popacts levert, maar vestigt zijn hoop toch op enkele acts die dit jaar Paradiso aandoen. Over White Rose Movement zegt hij: “Het nichterige van de new romantics, introverte van britpop en de energie van postpunk in één bandje. Alsof Suede liedjes van oude Human League covert. Erg retro natuurlijk, maar ook erg leuk,” aldus Ploeg. Verder mag de aandacht ook geschonken worden aan Chikinki: “Ze deden mee op de laatste Tiefschwarz. Een klein beetje Duits dus en muzikaal een allegaartje. Gierende synths, drumcomputers en strakke gitaren vormen de basis voor hun popliedjes. Die ondanks dat harde toch onmiskenbaar pop blijven. Chikinki is eigenlijk een beetje de Roxy Music van nu.” Tot slot richt hij zijn pijlen op Clor: “En ja hoor: weer een bandje met synths en een doorgeslagen drumcomputer. Lekker vieze pop ook.” Jorn van der Linde van muziekwinkel Concerto te Amsterdam heeft het ook gemunt op Clor: “Dat is een hele goede plaat. En Duels, daar is ook veel om te doen en dat schijnt fantastisch te zijn, maar ik heb nog geen noot muziek van ze gehoord. The White Rose Movement ben ik ook wel benieuwd naar. The Zutons waren er al vorig jaar, dus dat is niet echt iets nieuws onder de zon. De naam die er eigenlijk zou moeten staan, is Arctic Monkeys. Maar die staan geheel los van het festival al in Paradiso op 1 november... Tja, en de Test Icicles… Ik weet niet, het is te moeilijk denk ik. Het is niet poppy genoeg. Nee, dat wordt niet dé killer van London Calling 2005.” Wie iets anders over de Test Icicles denkt is Popjournaliste Britt Stubbe (Parool, Blend e.a.). Zij is een enthousiast London Calling bezoekster en is met name te spreken over de afgelopen edities van het festival: “Er komen weer spannende dingen uit Engeland.” Wat zij in ieder geval zal aanraden, is Amusement Parks on Fire: “Ik houd wel van die shoegaze-sound. Live kan het erop of eronder worden; ik ken alleen de cd en ben benieuwd hoe ze het er live vanaf brengen. Met die uitgesponnen gitaarmuren kan het live heel spannend of juist saai worden. En de Test Icicles, dat klonk op plaat zo gedreven en energiek dat het mijn aandacht trok. En verder raad ik iedereen aan om de echt onbekende bands te gaan zien. De Guillemots bijvoorbeeld, daar heb ik nog nooit van gehoord,” aldus Stubbe.