3VOOR12 recenseert Disque Pop (week 44): Clap Your Hands Say Yeah

Handen op elkaar voor rammelende retropop van hoog niveau

De Amerikaanse ondergrond leeft, dat bewijst de band Clap Your Hands Say Yeah. In korte tijd verkochten ze 20.000 exemplaren van hun in eigen beheer uitgebrachte debuutalbum Clap Your Hands Say Yeah. En terecht, want het is een ijzersterk album waarvoor ook 3VOOR12 het eelt op de handen klapt en hard ‘ja!’ roept. Clap Your Hands Say Yeah is deze week Disque Pop de la Semaine. En zegt dat maar eens tien keer achter elkaar.

Handen op elkaar voor rammelende retropop van hoog niveau

Clap Your Hands Say Yeah is een vijfmansband uit Brooklyn onder leiding van zanger Alec Ounsworth, die in zijn eentje tien van de twaalf tracks op het debuut schreef. Via de postorder vlogen deze zomer ruim 20.000 exemplaren van Clap Your Hands Say Yeah door brievenbussen over de hele wereld. En dat is knap want het album werd in eigen beheer uitgebracht. En terwijl platenmaatschappijen inmiddels vechten om het album op grote schaal uit te brengen, lacht de band in zijn vuistje en blijft druk bezig met het plakken van postzegels. 3VOOR12 ontving onlangs post uit Brooklyn en promoveerde het album Clap Your Hands Say Yeah van Clap Your Hands Say Yeah Disque Pop de la Semaine. Vreemd album hoor dat Clap Your Hands Say Yeah. Het begint met een soort orgeltje dat we van ijshockeywedstrijden kennen, waarover de jongens van de band gezellig Clap Your Hands chanten. Vervolgens is het voor de luisteraar vrij associëren in Let The Cool Goddess Rust Away: David Byrne, Violent Femmes, U2, Jonathan Richman, het 90’s cultbandje Green en Joy Division: daar ergens tussen. Je hoort in ieder geval de melancholie zoals die klonk in de donkerste jaren 80. Over And Over Again (Lost And Found) heeft een vrolijk huppeltje en een galmend gitaartje waar ooit Pink Frost van The Feelies mee lijkt te zijn ingespeeld. Sunshine And Clouds (And Everything Proud) is een fraai klein tussendoortje op een speelgoedpianootje. Ounsworth heeft een snik in zijn stem in Details Of The War dat voor de rest sterk aan Echo & The Bunnymen doet denken. Fraai georkestreerde orgeltjes en gitaren over een onophoudelijk geroffel van trommels. Heavy Metal begint met een keurig mondharmonicaatje terwijl de zang van Ounsworth extreem uit de bocht vliegt. Het refrein, waarin de band pal tegen zijn zang ingaat, maakt het nummer tot één van de beste van het album. Het wonder van Clap Your Hands Say Yeah is dat zij met minimale middelen – en ik zeg mi-ni-ma-le middelen - moeiteloos aanhaken bij grote jongens als The Killers en Interpol. Sterker nog: Clap Your Hands Say Yeah klinkt authentiek, oprecht en bij vlagen aandoenlijk. Ik ben blij dat ik niet bij een platenmaatschappij werk, want het moet verdomd frustrerend zijn. De hele dag plaatjes in winkels leggen en ondertussen aan journalisten uitleggen waarom cd’tje A of cd’tje B nou zo goed is. En dan komen er vijf snotapen uit Brooklyn die gewoon een hele goede en vooral hele eerlijke plaat maken en deze via hun website verkopen. Ergens moet er een A&R manager zijn, die zich de demo van Clap Your Hands Say Yeah kan herinneren toen zij deze achteloos in de prullenbak flikkerde. Clap Your Hands Say Yeah is tijdelijk te beluisteren in de luisterpaal van 3VOOR12 Het album wordt 23 januari door V2 in Nederland uitgebracht. Clap Your Hands Say Yeah speelt op 11 november tijdens Music In My Head in Den Haag en daags daarna in de bovenzaal van Paradiso.