Of Freeform Five nu een band is of een project, daarover kun je discussiëren. Feit is dat Anu Pillai de spil is van het gezelschap en dat je zijn naam bij de credits achter ieder nummer op het debuut album Strangest Things kunt vinden. Pillai, zelf multi-instrumentalist en studiowonder, wordt bijgestaan door een hele horde muzikanten die stuk voor stuk ook hun steentje bijdragen tijdens het schrijfproces. Het debuut Strangest Things verscheen een jaar geleden op kleine schaal. Anno 2005 heeft het Vlaamse label Play Out een elftal aan remixen verzameld en deze, samen met het origineel, in een nieuw hoesje gestoken. Opvallend zijn de twee niet eerder verschenen remixen van Tiefschwarz en Lindstrom. Ook de remix die Heaven 17 maakte van What Do I Want From You –waarop ook jaren 80 maatje Vince Clarke van Erasure te horen is- valt op. De dubbel-cd Strangest Things zoals die nu is uitgebracht bestaat uit twee delen: deel 1, het oude album waarvan alleen No More Conversations in een 2005 jasje werd gegoten en aangevuld met de Moloko-achtige hidden track Swing en deel 2, de remixen. Wie de naam Freeform Five niets zegt, maar wel geregeld in clubs is te vinden, zal opveren bij het horen van een aantal tracks van Strangest Things. Electromagnetic, Eeeeaaooww (met Bounty Killer) en No More Conversations zijn dansvloerhitjes. Freeform Five treedt ook op maar doet daarmee eigenlijk afbreuk aan de goede naam. Zo speelde de band dit jaar in Rotterdam op Bazar Curieux en kreeg van 3VOOR12 een 4 voor het optreden. Gelikte vocalen, een hoog aerobicsgehalte en een gebrek aan uitstraling zorgen voor een lauwe show. De kracht van Freeform Five, en vooral Pillai, ligt niet op het podium maar in de studio. Daar maakte Pillai ook het Misch Masch album –één cd vol remixen en één cd met een megamix- waarmee hij `deze zomer ook al een Disque Pop scoorde op 3VOOR12. Samengevat is Strangest Things een mooi album voor de gemiddelde platenkast in de Nederlandse polder. Goede funkytracks, afgewisseld met enkele diepere soulvolle nummers zorgen ervoor dat het album het op heel wat plekken goed doet: lekker voor in de auto, tijdens de afwas of het feestje op de studentenflat. De remix-cd is natuurlijk mooi meegenomen en wel heel erg 2005 dankzij Richard X, Mylo, Tiefschwarz, M.A.N.D.Y. en Grand National. Maar je zou natuurlijk ook kunnen zeggen dat het album twee cd’s lang wel heel erg braaf blijft. Bloed, zweet en tranen zijn niet echt te bespeuren. Het blijft ondanks heel wat gitaren en andere ‘echte instrumenten’ allemaal heel klinisch. Zeg maar: alsof je in 1983 naar Heaven 17 luistert. Zoiets. Het album Strangest Things is tijdelijk in de luisterpaal te beluisteren