Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks, mp3’s of concerten de meeste indruk maakten. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: Infadels - Jagger '67 (Wall Of Sound/PIAS) Disque Pop de la Semaine: Boards Of Canada - The Campfire Headphase (Warp/ Rough Trade) release: 17 oktober 3FM Megahit: Kelly Clarkson - Behind These Hazel Eyes (RCA/Sony BMG Music) 3VOOR12/Clipper: Depeche Mode - Precious (Mute) 3VOOR12 Top 10: 1. De Jeugd van Tegenwoordig – Pijpjes (Pop Pop)/Parels voor de zwijnen (Magnetron Music/ TopNotch/ PIAS) P. Dronq klinkt anders dan normaal in deze solo-rap. Stoerder, het zal de zelfverzekerdheid zijn die de alcohol brengt. (Job de Wit) 2. Boards Of Canada - The campfire headphase (cd, Warp/Rough Trade, release 17-10) De Schotten Michael Sandison en Marcus Eoin zijn nog steeds een buitencategorie, meesters van de melancholie. (Gerard Walhof) 3. Arctic Monkeys - From The Ritz To The Rubble (pre-release; Domino) Verlangen naar Engeland. Grijs, enigszins vervallen maar doordrenkt van muziek. (Leonieke Daalder) 4. Leela James live in Paradiso (Amsterdam, 3 oktober) Een jonge zangeres met een enorme, geblondeerde afro met een stem als een orkaan en een twee uur durende performance die van begin tot eind stond als een huis. (Job de Wit) 5. Various Artists - A Classic Decade (mixed by Luke Solomon & Derrick Carter - Classic) Zou deze mix-cd bedoeld zijn als afscheid, of juist een teken van nieuw leven? Laten we maar hopen op dat laatste… (Aron Friedman) 6. Glamour To Kill - what is Glamour To Kill? Lelijke site, lelijke kostuums, maar prima muziek voor een feestje. Eerst versleet ik het voor Marilyn Manson-ripoff, maar het is leuker! (Thomas van Aalten) 7. Arab Strap - The last romance (cd, Chemikal Underground/Konkurrent, release 17-10) Meer Schots, minder scheef. Aidan Moffat en Malcolm Middleton schijnen dan wel van de drank af te zien maar dat betekent niet dat hun ziel daardoor minder troebel is. (Gerard Walhof) 8. Soulwax – Nite Versions (PIAS) Een band die zichzelf remixed, dat getuigt wat mij betreft van moed. En als het resultaat dan ook nog eens beter is dan het origineel waarmee werd begonnen, dan juich ik het al helemaal toe. (Janneke van Wankum) 9. Dijf Sanders - To Be A Bob (DUB/ Clone) Sanders schippert tussen jazz en electronica, een combinatie die niet snel gaat vervelen. (Aron Friedman) 10. Audio Bullys - Generation (release 31-10; EMI) Voor wanneer de bladeren vallen, het vroeg donker wordt en melancholie voordurend op de loer ligt. (Leonieke Daalder). De Lijstjes: Thomas van Aalten draait: T-Rex - Electric Slim And The Factory Hen (track van album Tanx, 1973) Marc Bolan zou een paar jaar later met een Mini tegen een boom knallen en overlijden, en rond die tijd werd ik geboren. Een song als dit snijdt door mijn hart en is volgens het aloude T-Rex concept: trillend stemmetje, pakkend refrein, onzinnige tekst, een paar strijkertjes. Niet de overbodige lolligheid van Gary Glitter, niet de artistieke pretentie van Bowie, maar er precies tussenin. Dead Combo - You Don't Look So Good (video op 3VOOR12 van single, afkomstig van cd Dead Combo, Output 2004) http://3voor12.vpro.nl/3voor12/groups/index.jsp?groups=18933481 Wat nou modieuze hoekige wave rock? Pleurt op. Dit rockt pas. Hoezo draai ik alleen ouwe troep die een jaar oud is, vraag je je af. Maakt mij niet uit. 'Cause You Don't Look So good! Glamour To Kill - what is Glamour To Kill? Korte introductie in Quicktime: http://www.glamourtokill.de/trash/index.html (klik op 'informatie') Relax, masturbate en Rock 'n' Roll. Lelijke site, lelijke kostuums, maar prima muziek voor een feestje. Eerst versleet ik het voor Marilyn Manson-ripoff, maar het is leuker! Spaans / Duits glamrockend electronica trio, soms in het Frans gezongen. Helemaal mijn ding als het weer eens flink uit de hand moet lopen. Goed, dan wel gevolgd door Tommie Sunshines remix van zZz Ecstasy. Die net uit is. Leonieke Daalder draait: Arctic Monkeys - From The Ritz To The Rubble (pre-release; Domino) Deze stem maakt een diep verlangen in mij los. Verlangen naar Engeland. Grijs, enigszins vervallen maar doordrenkt van muziek.(1 november ook live in de bovenzaal van Paradiso. 3VOOR12 maakt opnames). The Mitchell Brothers - F*ck me? F*ck you! (cd A Breath Of Fresh Attire; The Beats/Warner) Supersimpel, supereffectief: voetbal, vrouwen, geld, ruzie en een beat. Audio Bullys - Generation (release 31-10; EMI) Was Egowar de perfecte zomerplaat, opvolger Generation doet het goed in de herfst. Wanneer de bladeren vallen, het vroeg donker wordt en melancholie voordurend op de loer ligt. Job de Wit draait: Leela James live in Paradiso (Amsterdam, 3 oktober) Ik was ten volle bereid om er, naar aanleiding van haar wat truttige cd A Change is Gonna Come, geen bal aan te vinden. In plaats daarvan werd ik geheel en al overrompeld door een soul-, funk-, en (seculiere) gospel-show van heb ik jou daar, een jonge zangeres met een enorme, geblondeerde afro met een stem als een orkaan en een twee uur durende performance die van begin tot eind stond als een huis. Volgend jaar op Pinkpop, stel ik voor. Succes gegarandeerd. De Jeugd Van Tegenwoordig - Pijpjes (Pop Pop) (cd: Parels voor de Zwijnen, Magnetron Music/Top Notch/PIAS) Geen Willy Wartaal en Vieze Fur in dit nummer, en P. Dronq klinkt eerlijk gezegd ook anders dan normaal in deze solo-rap. Stoerder, het zal de zelfverzekerdheid zijn die de alcohol brengt. Kool Keith (specifiek: You Live at Home With Your Mom van zijn alias Dr. Dooom) lijkt de belangrijkste inspiratiebron, die zou vast ook wel uit de voeten kunnen met de spacy electro van producer Bas Bron. Annie - Wedding (!K7) Brandnieuwe single van de Noorse pop-prinses, geproduceerd door Röyksopp (en, allicht, veel beter dan alles op hun eigen, laatste album). Opvalling weinig song hier, maar een hele coole, electro-achtige track met een springerige bas en digitale percussie die zo is afgesteld dat het klinkt alsof er met brushes over de drumcomputer is gegaan. Jazzy! En "join the enemy"? Ja, ik wil. De Lindstrøm-remix is voor het feest na een succesvol aanzoek. Aron Friedman draait: Various Artists - A Classic Decade (mixed by Luke Solomon & Derrick Carter - Classic) Het beste ondergrondse houselabel van Engeland viert zijn tweede lustrum. Het geesteskindje van Amerika's houselegende Derrick L. Carter en zijn Britse side-kick Luke Solomon is al tien jaar een autoriteit op het gebied van de vooruitstrevende vierkwartsmaat. Classic is voor house wat Planet E voor techno is: producers wereldwijd smachten naar een release op het illustere platenlabel. Op de dubbel-cd mixen Solomon en Carter het beste uit die tien jaar. Metro Area, Isolee, Roy Davis Jr., Losoul, Dj Sneak, you name 'em, Classic's got 'em! Geruchten gingen dat onlangs de laatste release is uitgekomen. Luke Solomon en Derrick Carter zouden er geen zin meer in hebben. Zou deze mix-cd bedoeld zijn als afscheid, of juist een teken van nieuw leven? Laten we maar hopen op dat laatste… (cd is te checken in de luisterpaal!) Dijf Sanders - To Be A Bob (DUB/ Clone) Deze kaasgave Belgische producer maakt er een aangenaam potje van met een collectie tracks die twisted en soothing tegelijk zijn. Sanders schippert tussen jazz en electronica, een combinatie die niet snel gaat vervelen. Gamal Porto & friends - live @ Sinai-woestijn (concert) "Say what?" Tja, een budgetvakantie naar het Beloofde Land brengt je soms verder van de bewoonde wereld dan de D-reizen brochure had kunnen voorspellen. Verstoken van elektriciteit, snelle communicatiemiddelen en andere elementen die we in de Westerse samenleving voorlief nemen, bracht ik een week door in een zogenaamde "Goesja" (rieten hutje) aan de Rode Zee. Weg van de snelweg voor gevorderden, so to speak. Veel Soedanezen bevolken de kusten van deze onherbergzame woestijn. Wachtend op een beter lot brengen zij de lome dagen horizontaal in schaduw door. Maar zodra de zon achter de bergen daalt en de maan zijn opwachting maakt, komen de eerste djembeh's tevoorschijn en de oet, het traditionele snaarintstrument van de regio. Dan is het tijd voor de zogenaamde "Gafla", het feest. Bij de gafla is iedereen onderdeel van de muziek. Klappen, zingen, dansen, spelen… als je maar meedoet dan zit je goed. Gamal Porto was een van de Soedanese zangers, die met zijn weemoedige liederen de schoonheid van zijn land bezong. Hij was bij lange na de beste muzikant aldaar, met een fantastische stem en een ongekend talent voor het bespelen van de oet. Voor een doorgewinterde backpacker misschien gesneden koek, deze rijke muzikale cultuur, maar voor een etnocentrische Amsterdammer like myself een hele nieuwe ervaring. Help... straks ga ik nog trommelen in het Vondelpark! Gerard Walhof draait: Boards Of Canada - The campfire headphase (cd, Warp/Rough Trade, release 17-10) Bij mensen die 'm al hebben gehoord is het "toch minder dan de vorige" niet van de lucht. Maar wie met name met koptelefoon op luistert hoort een zelfde schoonheid als op het toentertijd (2002) verbijsterende "Geogaddi". Gedetailleerd in gelaagd geluid in een volstrekt eigen idioom. Dat je nu kent en dat bij "Geogaddi" nog nieuw en vernieuwend was. Maar ook op "The campfire headphase" zijn de Schotten Michael Sandison en Marcus Eoin nog steeds een buitencategorie, meesters van de melancholie. Arab Strap - The last romance (cd, Chemikal Underground/Konkurrent, release 17-10) Meer Schots, minder scheef. Aidan Moffat en Malcolm Middleton schijnen dan wel van de drank af te zien maar dat betekent niet dat hun ziel daardoor minder troebel is. 't Leven blijft kloten maar fascineert en dat levert op "The last romance" zonder uitzonderingen prachtige, sterke songs op, die voor de verandering ook eens goed zijn geproduceerd. Wat fijn dat er depressies zijn. Animal Collective - Feels (cd, Fat Cat/PIAS, release 17-10) Brooklyns finest. Avey Tare en Panda Bear zoeken de grenzen op van de alle varianten van acid folk en zingen zich daarbij, samen met Vashti Bunyan, meerstemmig de longen uit hun lijf. Zo zou Brian Wilson geklonken hebben wanneer hij was blijven gebruiken. Janneke van Wankum draait: Soulwax – Nite Versions (PIAS) Kijk, een band die zichzelf remixed, dat getuigd wat mij betreft van moed. En als het resultaat dan ook nog eens beter is dan het origineel waarmee werd begonnen, dan juich ik het al helemaal toe. Opzwepend, dynamisch en erg dansbaar, dit is wel een plaat die het weekend perfect inluidt. Wir sind Helden - Von Hir An Blind (EMI) Een bekentenis: ik heb een zwak voor Duitstalige muziek. Rammstein, Tanzwut, zelfs Nena en dus deze Helden. Ik kan het niet verklaren, misschien is het een genetische afwijking al heb ik in mijn familie nog bij niemand dezelfde eigenaardigheid geconstateerd. Alleen de Schlagers laat ik aan me voorbij gaan, maar dat is dan ook zó slecht dat zelf het feit dat het in het Duits wordt gezongen er niets meer aan kan doen. Deze cd was deze week een leuk kadootje! De Jeugd van Tegenwoordig - Parels voor de zwijnen ( Magnetron Music/ TopNotch/ PIAS) Ik heb me er stevig tegen verzet maar nu ben ik overstag. De Jeugd van Tegenwoordig is grappig, geinig, verfrissend en blij vlagen zelfs briljant. Nooit gedacht dat ik dat nog eens van deze jongens zou zeggen. Ward Graumans draait Kanye West ft. Jamie Foxx - Golddigger (Videoclip) Ergens ben ik regisseur Hype Williams helemaal kwijtgeraakt. Eerst nog diep onder de indruk van de oude Missy Elliot clips (met opblaaspak), maar na de zoveelste keer schaarsgeklede dames voor een groothoeklens had ik er genoeg van. Maar dan deze: 'Golddigger' is weer prima. Prachtig belichte achtergronden, goed gemonteerd en elk shot is gewoon mooi. En ja, er zijn weer schaarsgeklede dames, maar dit keer in mooi ontworpen levende tijdschrift covers. Dus nog een soort van verantwoord. En wat gaaf dat Kanye vrijwel de hele tijd met z'n rug naar de camera staat.... http://www.kanyewest.com/ Robbie Williams - Trippin (Videoclip) Ja, dat heb ik ook wel eens, net als iedereen. Dat ik droom dat ik wegren en niet vooruit kom. Dat ik iemand keihard in zijn gezicht sla, maar dat ik hem niet raak. Dat mijn bed in een hele kleine kamer staat. Maar het is nooit in zo'n verzorgd decor als in de droom van Robbie Williams. Stephane Sedanoui is vooral goed in mooi gefotografeerde clips ('Give it away' van The Peppers), maar hier verlegd hij zijn grenzen. The Arctic Monkeys - I bet you look good on the dancefloor (videoclip) En na al dat dure visuele geweld is er dan gelukkig ook een eenvoudige video van vier jochies uit Engeland die hun nummer live spelen in hun clip. Want meer hoeft het soms ook niet te zijn. http://www.arcticmonkeys.com/video.htm Niels Post draait: Franz Ferdinand - You Could Have It So Much Better (Domino/Munich) Onontkoombaar. Zelfs in Japan. Of juist in Japan. Maar wat een stomme titel, moet gezegd worden. The Beatles - White Album Om een of andere reden de perfecte soundtrack voor mijn eerste trip buiten de Westerse Wereld. En de dagen erna. Kanye West - Late Registration (Universal) Kan niet genoeg geprezen worden.