Net aangekomen in zijn hotel in Amsterdam moet hij zich nog voorbereiden op een grandioze avond in Paradiso. Tussendoor heeft Richie Hawtin welgeteld een uurtje tijd voor de Nederlandse pers, waarvan 3VOOR12 eenderde mocht opslurpen. Hawtin is een druk bezet man, maar is hem allemaal niet aan te zien. Kalm, relaxed en nu en dan zelfs grappig spreekt hij vol overgave over zijn nieuwe project: DE9 Transitions, waarin hij opnieuw zijn eigen grenzen verlegt en die tussen mens en machine een stukje kleiner maakt. Belangrijkste product van DE9 Transitions is een dvd. Daarop staat een mix van 96 minuten, in 5.1 surround sound, waarvoor Hawtin ruim honderd nummers aan stukken geknipt heeft. Het idee om het project zo op te nemen, gaf hem naar eigen zeggen precies de vrijheid die hij bij het maken van muziek nodig had. Oh ja, voor de gewone luisteraar is de mix ingedikt en ook op een gewone cd bijgeleverd. In het downloadtijdperk wilde Richie Hawtin zijn luisteraars meer geven dan wat aan elkaar gedraaide tracks. “Ik wilde de technoscene laten zien dat ik nog een stapje verder kon gaan. Ik wilde de geest van techno levend houden, de geest van het ontdekken, van de toekomst.” Want techno staat voor de dj nog steeds gelijk aan futurisme. Hawtin: “Ik ben opgegroeid in Detroit, met het technogeluid van jongens als Derrick (May), Kevin (Saunderson) en Juan (Atkins). Dat geluid was puur futurisme. Niets had tot dan toe zo geklonken.” De tegenwoordig in Berlijn wonende Canadees heeft sindsdien altijd een enorme drang naar het overschrijden van grenzen, om anderen net een stapje voor te blijven. “Mijn vader bouwde vroeger allerlei elektronische dingen, maar hij kocht ook veel platen. Dat heeft me altijd gefascineerd. Alles viel op zijn plek toen ik erachter kwam dat je met behulp van technologie ook muziek kon maken.” Technologie is sindsdien altijd een belangrijk onderdeel van Hawtins geluid gebleven. “Ik ben dit niet alleen gaan doen om muziek te maken, maar om mezelf creatief tot het uiterste te duwen. Welk geluid klinkt er morgen. Dat was destijds ook met de eerste DE9 series het geval: het klonk toen al als de dingen die je nu overal hoort. Dat hoop ik met Transitions ook te doen. Dit is het geluid van 2008.” Een baute uitspraak, die ook wel eens niet waar zou kunnen zijn, beseft ook Hawtin. Maar dat is niet belangrijk: “Je moet niet bang zijn om nieuwe dingen uit te proberen. Het maakt niet uit of je ideeën goed of slecht zijn, als je maar een idee hebt dat anders is. Over een paar jaar kijken mensen terug en vinden ze dat ik er met Transitions helemaal naast zat, maar dat het wel een interessant project was, omdat ik het al in 2005 deed.” En ook dan heeft Hawtin zijn doel bereikt. “Kijk eens naar Kraftwerk en naar hun albums in de jaren zeventig. Wat dachten ze in godsnaam? Velen denken pas de laatste vijftien jaar aan dat soort muziek, maar twintig of dertig jaar geleden maakte Kraftwerk het al. Dat is verbluffend. Dat wil ik ook bereiken. Ik wil mijn stempel drukken op bepaalde momenten van mijn leven, waar mensen mij later om zullen herinneren.”