Al sinds het eind van de jaren zeventig brengt Jah Wobble bijna onafgebroken platen uit. Eerst naast Johnny Rotten in Public Image Limited, oftewel PIL, later ook met Brian Eno, Bill Laswell en Sinead O’Connor. En natuurlijk maakte hij platen op eigen kracht. Toch heeft de bassist nooit een verzamelaar uitgebracht. Tot nu, want onlangs is de driedubbel-cd I Could Have Been A Contender gereleast. Natuurlijk is Wobble eerder verzocht om een best of-cd uit te brengen. “In de jaren negentig ja, maar dat voelde toen niet goed. Ik ben blij dat ik bij wijze van spreken tot het huwelijk heb gewacht met de release van deze cd. De tijd is er nu rijp voor. Bovendien wilde ik het niet uitbrengen op mijn eigen label maar bij een grotere maatschappij, zodat de cd beter gedistribueerd wordt. Dat is Trojan geworden”, zegt Wobble. Een uitgesproken favoriet op I Could Have Been A Contender heeft hij niet. “Dat wisselt telkens. Ik ben zelfs weer verliefd geworden op materiaal dat ik het minst goed vond.” In Wobbles muzikale begindagen beleefde de muziekwereld een turbulente tijd. “De punk kwam net aanwaaien, opeens was het ok om in een band te spelen. Je hoefde niet langer een virtuoos te zijn om een instrument te mogen bespelen”, stelt Wobble. “Een vriend had een bas voor me gestolen. Echt een luizig ding, misschien was dat maar beter ook. Het is alsof ik heb leren lopen met allemaal metalen ringen op mijn been. Toen ik vervolgens een echte bas kreeg, speelde ik al heel goed. Ik schat dat ik 60 procent van mijn spel op de E-string speel.” De bas is nooit uit het leven van Wobble verdwenen. “Ik ben een neurotisch en gek persoon, die bas was als een genezer voor me! Mijn probleem is dat ik altijd lol wil beleven. Echt, als je me de kans zou geven zou ik het leven leiden van een Romeinse keizer. Ik ben lui.” Beluister het volledige gesprek dat Niels Post met Jah Wobble had, waarin hij verteld over zijn toekomstplannen en live-albums.