Waar Bazar Curieux precies voor staat, kan niemand meer omschrijven. Of je moet het heel breed houden met een mix van theater, muziek en beeldende kunst. Daarbinnen loopt het flink uiteen. Zo was er het Magistrale Museum van de Vaginale Verbeelding, de vrucht die voortgekomen is uit de cursus kutjekleien van vorig jaar. Jeroen Offerman bracht Stairway To Heaven achterstevoren ten gehore, een gimmick die niet helemaal uit de verf kwam. En we konden massaal met de voetjes van de vloer na een snelcursus tango. Hoofdmoot is natuurlijk het muziekprogramma. Dat viel vorig jaar een beetje tegen. Peaches en 2 Many DJ’s waren de publiekstrekkers, maar daarnaast viel er weinig te beleven. Bovendien liep het tijdenschema in het honderd door uitlopende soundchecks en onvindbare bands. Gevolg was dat drommen mensen zich ophielden in de gang, wachtende tot er ergens iets begon. De line-up kent dit jaar opnieuw twee publiekstrekkers, dit keer in de vorm van The Libertines en The Faint, aangevuld met artiesten die voor een leuke verrassing zorgden. Voor iedereen is er wel een bandje dat hij of zij geweldig vindt. De sfeer is zodoende sprankelend, want er valt wel meer dan één leuke act te ontdekken. Voor Moloko-adepten is er Dani Siciliano, een zangeres die voor diva kan doorgaan met zuivere zang en perfecte timing. Liefhebbers van Norah Jones komen aan het begin van de avond goed aan hun trekken in de theaterzaal, waar achtereenvolgens Mara Carlyle en Feist staan. Carlyle brengt met haar prachtige stem lieve liedjes ten gehore en krijgt de zaal plat met de Nederlandstalige (!) uitsmijter Wat Zullen We Drinken. Feist is op plaat jazzy, live krijgt doet ze eerder denken aan PJ Harvey met haar elektrische gitaar. Spannend is het in elk geval. De eerste echte topper is Home Video, een Radiohead-kloon (de zang van beide zangers is nagenoeg identiek) die haar voorbeeld voorbijstreeft. Home Video speelt zo hypnotiserend als Radiohead bij vlagen deed op Kid A, maar consistenter en bezwerender. The Libertines missen met Pete Doherty de magische vonk, leveren zodoende in aan charisma maar maken de favorietenrol toch waar. En The Faint sluit af met een portie snoeiharde electrorock, kil en afstandelijk, bizar en intrigerend. Bazar Curieux is dit jaar heel erg veel waar voor je geld. Geinig voor weinig wordt top voor nop! En dat mag nog wel veel meer worden ook.