Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Single van de Week: Nightbreed - Pack of Wolves (Ram/Lowlands) Disque Pop de la Semaine: Voicst - 11-11 (Duurt Lang/PIAS) geen 3FM Megahit i.v.m. '90s Request-week 3VOOR12 Top 10: 1. Interpol live in de Melkweg (Amsterdam, 23 september) Ze vlamden als nooit tevoren. (Herman Roggeveen) Wat een avond! (Niels Post) Precies goed! (Robert Lagendijk) 2. The Dresden Dolls live in de Melkweg (Amsterdam, 21 september) Life is a cabaret, old chum! (Sander Kerkhof) Op hol geslagen pianospel en een op hol geslagen drummer. (Herman Roggeveen) Beter dan het album. (Ron van der Sterren) 3. Blues Explosion - Damage (Mute/EMI) Veel beter nu ze die Jon Spencer eruit hebben geschopt... Uit de naam dan. Want wat zouden ze zijn zonder de man zelf? (Niels Post) Geen slecht nummer! (Robert Lagendijk) 4. Tom Waits - Real Gone (Anti-/Epitaph) release: 4 oktober Niemand doet Waits beter dan Waits. (Ron van der Sterren) Goeie plaat maar niet meteen overspannen worden. (Jaap Boots) 5. André Hazes - Bloed, Zweet & Tranen (cd: Strijdlustig, EMI) Voor de hand liggend maar terecht! (Kees de Koning) 6. Bazar Curieux in Nighttown (Rotterdam, 18 september) Een ongelooflijk goede editie van Bazar Curieux. (Herman Roggeveen) Iedereen kwam natuurlijk voor The Libertines. En kreeg gelukkig ook nog The Faint. (Ron van der Sterren) 7. Brakes - Pick Up the Phone (single, Tugboat/Konkurrent) Welgeteld vierentwintig seconden waar voor je geld. (Menno Visser) 8. Mental Overdrive - Diskodans (single, Smalltown Supersound/Lowlands) Ze komen met dit Diskodans zelfs opvallend catchy uit de hoek. Per Marinsen is de Kabouter Plop van dienst. (Luc Janssen) 9. Sten - Leaving the Frantic (Dial/News) release: 4 oktober Eén van de en mischien moet ik niet zo voorzichtig doen en gewoon zeggen dé mooiste house/techno-cd van de laatste maanden (Job de Wit) 10. The Mooney Suzuki - Alive & Amplified (cd: Alive & Amplified, Red Ink/Columbia/Sony Music) Hele lekkere rockplaat. Vergeet The Datsuns. Vergeet Kiss. (Jaap Boots) De Lijstjes: Kees de Koning draait: André Hazes - Bloed, Zweet & Tranen (cd: Strijdlustig, EMI) Voor de hand liggend maar terecht! Ik moest echt een traan weg pinken toen ik het verschrikkelijke nieuws hoorde. De enige echte Nederlandse volkszanger is niet meer. Dit is één van mijn favoriete nummers. Petje af. Smack (dvd, S.M.A.C.K. Magazine/import VS) Een dvd-magazine uit de VS. Interviews met kopstukken als Fat Joe en Ludacris. Het hoogtepunt is echter het optreden van de ongetekende en bij mij onbekende rapper Maino. The Game - 200 Bars and Running (mix-cd: G-Unit Radio Pt 8 - The Fifth Element, import VS) De nieuwste aanwinst van G Unit komt uit Compton (L.A.) en is vastberaden om deze wijk weer op de hiphopkaart te zetten. In deze freestyle pakt hij verbaal de halve hip hop wereld aan. Job de Wit draait: Sander Kleinenberg - The Fruit (mix-dubbel-cd: This is Everybody Too, Renaissance/United) Niet zo gauw gedacht dat ik ooit een track van deze "progressive"-dj/producer zou aanprijzen, maar The Fruit doet in niets denken aan het trancerige synthesizergeneuzel waar dat dance-subgenre de mensheid zo mee heeft vermoeid. Nee, denk Alter Ego, Black Strobe en funky techno die klinkt als een klok. Straks komt Tiësto met een Tiefschwarzachtige house-kraker, zul je net zien. Ik vind het goed. Sten - Leaving the Frantic (Dial/News) release: 4 oktober Eén van de en mischien moet ik niet zo voorzichtig doen en gewoon zeggen dé mooiste house/techno-cd van de laatste maanden. De Hamburgse producer Peter Kersten maakte eind vorig jaar al veel indruk met een album onder de naam Lawrence en als Sten klinkt hij net even wat dansbaarder. Wie nieuwsgierig is geworden naar "minimal house" en dat soort hippe terminologie, moet hier maar eens achteraan gaan. Eminem - Just Lose it (Aftermath/Interscope/Universal) release: onbekend Grote sterren keren als kometen terug in de stratosfeer en reken er niet op dat ze die baan om je radio-antenne snel verlaten. U2's Vertigo rockt hard richting de jaren zeventig, de dames van Destiny's Child lopen in Lose My Breath als majorettes voor een funky drumband uit, en Eminem vermaakt zichzelf minstens evenveel in Just Lose it. 't Is een single die in al zijn opgewekte olijkheid nogal aan zijn eigen Without Me (2002) doet denken maar zolang de man aan het woord is, hang je toch weer aan zijn lippen. Luc Janssen draait: Mental Overdrive - Diskodans (single, Smalltown Supersound/Lowlands) Het Oslose Smalltown Supersound-label, de thuisbaas van Jaga Jazzist, Kim Hiorthoy en andere Larsen, is aan een Noorse inhaalbeweging begonnen (neen, dat is geen schaatsen). Ze komen met dit Diskodans zelfs opvallend catchy uit de hoek. Per Marinsen is de Kabouter Plop van dienst. Knifehandchop - How I Left You (cd, Very Friendly/Konkurrent) Bastaard van Nine Inch Nails, Aphex Twin, Timbaland, The Beatles, Daft Punk maar vooral Frederik Schilkowski. Eenmansproject van ene Billy Pollard klinkt als de siliconen digiversie van Donna Summer. McEnroe - Working in the Factory (12”, Vertical Form/Lowlands) release: 15 november Herfstig hiphopdwarrelplaatje, met Beastie-like b-kant. Sander Kerkhof draait: The Dresden Dolls live in de Melkweg (Amsterdam, 21 september) Life is a cabaret, old chum! De barokke White Stripes voor het eerst in Nederland met drums en piano. En het viel niet tegen. Zeker de helft (Girl Anachronism, Bad Habit, Coin Operated Boy) van de songs van hun debuutalbum komt ook live goed uit de verf. De rest gaat snel vervelen. Maar daar kan aan gewerkt worden natuurlijk. Hoogtepunt is de geweldige cover van Black Sabbath's War Pigs. En Jacques Brel kwam ook nog even langs in een mooie avond in Amsterdam. (Binnenkort op 3VOOR12) The Spirit That Guides Us - North and South (Sally Forth/Munich) Wervelstorm in je hoofd. Tweede cd van Nederlands/Deense supergroep met leden van At The Close Of Everyday en This Beautiful Mess. Na het intense en uit de bocht vliegende The Sand, the Barrier is deze plaat veel compacter en doet soms zelfs denken aan The Posies en Sugar. Een van de beste Nederlandse albums van dit jaar. Pinback - Summer in Abaddon (Touch And Go/Konkurrent) releae: 11 oktober Hoewel de titel anders doet vermoeden is dit een herfstplaat van jewelste. Naïeve en wonderschone popliedjes van de hand van Rob Crow. Laat die regenbui maar komen. Niels Post draait: Q And Not U - Power (Dischord/Konkurrent) Derde langspeler van de politiek bewuste Amerikanen uit 'the nation’s capitol'. Hadden met vorige twee al bewezen het nodige in huis te hebben als het gaat om dansbare, afwijkende indierock. Power bewijst dat eens te meer. En ze hebben zowaar een soort van single gemaakt in de vorm van Wonderful People. Interpol en Kool Keith live in de Melkweg (Amsterdam, 23 september) Wat een avond! Blijkt eerst Interpol beter dan ooit te voren te zijn in de Max, gaan na afloop de hekken open en sta je opeens naar de Black Elvis te kijken. Kan het niet altijd zo zijn? Volgens mij moeten ze samen op tour. De stropdassen hebben ze in ieder geval gemeen. (binnenkort op 3VOOR12) Blues Explosion - Damage (Mute/EMI) Veel beter nu ze die Jon Spencer eruit hebben geschopt... Uit de naam dan. Want wat zouden ze zijn zonder de man zelf. Menno Visser draait: Interpol - Antics (cd, Labels/EMI) Interpol laat de jaren tachtig herleven op een waardige manier. Vooral Narc en Take You on a Cruise stijgen boven zichzelf uit door de prachtige productie en bewogen zang (Hazes is er niets bij). Zo, en nu maar weer eens lekker een oud Comsat Angels- of Joy Division-plaatje opzetten - het is er het tenslotte het weer voor. Brakes - Pick Up the Phone (single, Tugboat/Konkurrent) Neem die fucking telefoon nou eens op! Welgeteld vierentwintig seconden waar voor je geld. Weer zo'n verdomd leuk bratty Brits bandje dat op London Calling niet zou misstaan. A Girl Called Eddy live in Paradiso (Amsterdam, 20 september) "Nu helaas een vrolijk liedje, maar zodirect gaan we onze polsen weer doorsnijden". Ja, A Girl Called Eddy heeft er gelukkig zin in. Met haar band van losers (met ondermeer de meest valse trombonist en de meest exentrieke bassist) slaat ze er zich kranig doorheen. Maar God, wat een stem, wat een stem... Herman Roggeveen draait: Interpol live in de Melkweg (Amsterdam, 23 september) Op plaat vind ik ze geniaal, live vond ik het vaak te wensen over laten. Interpol. Gisteren niet. Ze vlamden als nooit tevoren. (binnenkort op 3VOOR12) Bazar Curieux in Nighttown (Rotterdam, 18 september) Een ongelooflijk goede editie van Bazar Curieux. Check de optredens van Feist, Home Video en The Faint op onze festivalsite. The Dresden Dolls live in de Melkweg (Amsterdam, 21 september) Ja, het was een weekje vol concerten. Ook The Dresden Dolls speelden onwaarschijnlijk goed, vooral de tweede helft. Op hol geslagen pianospel en een op hol geslagen drummer. En natuurlijk die krachtige stem van zangeres Amanda Palmer. (binnenkort op 3VOOR12) Robert Lagendijk draait: Blues Explosion - Damage (Mute/EMI) De kwaliteit van de albums van Jon Spencer loopt in een lijn die ik mij nog wel herinner uit de wiskundeles: de sinus. Na de dip van afgelopen tijd werd het dus weer eens tijd om flink te pieken. En wat piekt de Blues Explosion enorm goed op Damage. Geen slecht nummer! Interpol live in de Melkweg (Amsterdam, 23 september) Wat is Interpol de afgelopen twee jaar enorm gegroeid. Die zanger is volgens mij zeker wel tien kilo aangekomen. En dan die drankkop! Ook het optreden gaat ze nu een stuk beter af dan toen. Het ziet er mooi uit, het klinkt goed en ze spelen overtuigend. Precies goed! (binnenkort op 3VOOR12) Kubus - Buitenwesten (Top Notch/PIAS) Een solo-album dat juist klinkt als een veelzijdig hiphopcollectief, da’s gek. Rode draad is Kubus, een bietbakker uit Zwolle. Al z’n vrienden uit Zwolle en Rotterdam doen mee. Goeie crossover naar electro en wat een mooi hoesje! Jaap Boots draait: Tom Waits - Real Gone (Anti-/Epitaph) release: 4 oktober Stiekum al geluisterd naar de nieuwe van Tom Waits. Goeie plaat maar niet meteen overspannen worden want op het eerst gehoor wordt Mule Variations niet overtroffen. Meer Waits Bizniz As Usual. Gitarist Marc Ribot schittert wel weer heel mooi. Bijvoorbeeld in Sins of the Father. The Mooney Suzuki - Alive & Amplified (cd: Alive & Amplified, Red Ink/Columbia/Sony Music) Had ik even terzijde gelegd als 'komt wel'. Vergissing. Hele lekkere rockplaat. Vergeet The Datsuns. Vergeet Kiss. Luister alleen maar deze bizarre herfsthit. Queen meets AC/DC meets OutKast (!?). Compleet met koebel, dus eigenlijk al meteen oké. Luister ook naar de gitaarsolo op 1 minuut 58: Peter Frampton, eet je hart op. Holly Golightly - The Luckiest Girl (cd: Slowly But Surely, Damaged Goods/Konkurrent) Dat leuke meisje dat je op de laatste track Elephant van The White Stripes zo gezellig met Jack & Meg hoort meezingen en aan het einde om een kopje thee hoort vragen, maakt ook zelf hele gezellige platen. The Luckiest Girl is hier ten huize Boots een favoriet. Ron van der Sterren draait: The Dresden Dolls live in de Melkweg (Amsterdam, 21 september) Letterlijk gedraaid, want ik mocht ze afgelopen dinsdag filmen en stond daarom zo dicht bij drummer Brian Viglione dat ik zijn zweet niet alleen rook, maar ook om me heen zag vliegen op het moment dat hij zijn hoedje afpakte en liet zien wat hij werkelijk is: een beest van een drummer die in het publiek het liefst handen met twee vingers in de lucht ziet. Dresden ROCKS!!! En het poppetje op de piano zorgt voor de slagroom die het echt lekker maakt. Beter dan het album. (binnenkort op 3VOOR12) The Faint live op Bazar Curieux in Nighttown (Rotterdam, 18 september) Iedereen kwam natuurlijk voor The Libertines. En kreeg gelukkig ook nog The Faint. Tom Waits - Real Gone (Anti-/Epitaph) release: 4 oktober Meer van hetzelfde. Maar als datzelfde wel onmiskenbaar je eigen ding is, is dat oké. Niemand doet Waits beter dan Waits. Dat geldt ook voor Real Gone.