(voor foto's: zie onder) Binnenkort openen in Amsterdam De Elfde Verdieping en in Rotterdam de vernieuwde Now&Wow haar deuren. Wat meteen opvalt, is dat het begrip ‘monocultuur’ geregeld valt in het gesprek met de eigenaren - beide zalen zetten zich daar tegen af. Ted Langenbach van Now&Wow heeft het over de ‘verbreezerizering van de dancescene’. Woorden als lounge, Ibiza en rosé wil hij niet meer horen. Ook LX Pacific, één van de vijf eigenaren van De Elfde Verdieping, heeft het gehad met de huidige danscultuur. LX Pacific: “Men is teveel met marketing bezig. Daardoor ontstaat een monocultuur. Wij zijn tegen die cultuur. Het gaat uiteindelijk om kick-ass muziek.” In De Elfde Verdieping wordt op het ogenblik flink geklust om alles op tijd voor de opening op 13 mei af te krijgen. Op het eerste gezicht denk je dat ze eigenlijk nog moeten beginnen. Allerlei buizen en bouwmaterialen zijn nog zichtbaar. Ook de originele vloer –vroeger was de ruimte een gymzaal voor werknemers van de TPG- ligt er nog. LX Pacific: “Dat zat zo blijven. We willen geen overdesign. Je zult bij ons ook geen thema-avonden meer tegenkomen. De Elfde Verdieping wordt een mix van een club, een restaurant en een broedplaats. We delen de ruimte in met verplaatsbare wanddelen.” In Rotterdam hoeft Ted Langebach niet echt na te denken over een indeling van de ruimte. Zijn nieuwe Now&Wow is 5200 vierkante meter groot. In de graansilo aan de Maashaven, die hij door de gemeente kreeg toegewezen nadat hij zijn oude Now&Wow uit moest, was bedrijvigheid tot augustus 2003. Nadat de laatste graanhandel, en daarmee de ratten, het pand hadden verlaten kon Langenbach fantaseren over de mogelijkheden van het gebouw. “Ik wil met het pand een middenpodium zijn in Rotterdam: groter dan Nighttown, kleiner dan AHOY. Wij gaan van alles organiseren. Hiphop is groot onder de Rotterdamse jeugd, maar er zijn nergens hiphop-optredens.” Langenbach beklaagt zich ook over het feit dat veel acts, zoals bijvoorbeeld Basement Jaxx, groot zijn geworden dankzij de dance-cultuur, maar nu de reguliere podia de vruchten van dat succes laten plukken. “Het is onmogelijk om zo’n act voor je club te boeken. Daarom wil ik nu meer podium zijn dan club. En het moet breder dan dance worden. Now&Wow heeft het recht om pop te zijn. Weg met die verbreezerizering van de dance! Ik geloof in een goede kruisbestuiving tussen hiphop, dance en trash. De enige vaste factor voor de nieuwe Now&Wow is dat er op zaterdag dance komt. We leven in een land met 140 culturen en 60 geaardheden. Wij nemen die diversiteit als uitgangspunt en proberen wel te mikken op een gevoel dat al die mensen delen. Voor de rest moet het een soort broedplaats worden: plug in and play. We gaan gewoon open en laten Now&Wow ontstaan. Je kunt dit niet bedenken; alleen maar laten ontstaan.” De graansilo waarin de Rotterdamse club is gevestigd, ligt tegen een heftig buurtje aan: de Tarwewijk. Langenbach: “Hier botsen veel culturen en religies op elkaar. Er zijn veel illegalen en veel roofovervallen. De jongerencultuur is hier erg verwaarloosd. De Now&Wow moet iets worden op trots op te zijn. Iets waardoor jongeren hun zelfrespect terugkrijgen. Wij kunnen een belangrijke buurtfunctie hebben - misschien doen we doordeweeks workshops voor de jeugd en bingo-avonden met Paul de Leeuw en Loes Luca voor de oudjes. De Elfde Verdieping mag de komende tweeënhalve jaar op deze plek blijven. De openingstijden lopen gelijk met die van LX Pacifics oude club The West Pacific: het restaurant is zeven dagen in de week open, waarvan er op drie afgedanst kan worden in de club. In totaal kunnen er 600 bezoekers dansen op de Elfde Verdieping. In de drie zalen van de Now&Wow passen meer dan 4000 bezoekers. Naast de Now, ofwel te dance-zaal, is er de Wow, waar gedanst kan worden op zowel Justin Timberlake als AC/DC. Tot slot is er de SuperWow: een soort indoor schoolplein met een duidelijke sociale functie. De Now&Wow heeft 14 en 15 mei de eerste try-outs. Een week later is de eerste ‘Soulpunkers-avond’ met Mr. Wix. Verder zijn er Electric Ballroom-avonden met Joost van Bellen en Lolita-avonden, waarop we allemaal weer terug kunnen naar onze onbevangen kinderroots: een aanklacht tegen de luiheid. En zo hoort dat in Rotterdam!