Niemand kent de levenscyclus van een horeca-onderneming beter dan dj Lx Pacific. Het werd de jonge Lex namelijk met de paplepel ingegoten. Hij komt uit een echt horecanest en groeide op boven café Pacific dat van zijn vader was. “Ik was de eerste baby met wallen onder zijn ogen.” De Pacific was een echt jazzcafé, waar alle creatieven uit Rotterdam bijeenkwamen: kunstenaars, journalisten en reclamejongens. Meteen wist Lex dat hij ook scheppend bezig wilde zijn. Pa Pacific was 56 toen de kleine Lex werd geboren. Ma was dertig jaar jonger. Beiden werkten in de kroeg. Dan was daar ook nog een halfbroer uit het eerste huwelijk van zijn vader. Lex: ”Maar die heb ik na het overlijden van mijn vader nooit meer gezien.” Reeds op jonge leeftijd werd Lex door het nachtleven gegrepen. De familie woonde boven het café en ‘s nachts luisterde hij met het oor tegen de verwarmingsradiator naar de muziek die van beneden kwam. Dat kon dus alleen in de zomermaanden als de kachel niet aan stond. Op zijn twaalfde werd hij door Tonnie Viola, een drummer met polio die in de zaak van zijn ouders kwam, meegenomen naar Amsterdam voor een nachtconcert in het Concertgebouw. Het optreden van Captain Beefheart werd onvergetelijk. Lex groeide op in Rotterdam maar verkaste op een bepaald moment naar Amsterdam waar hij in de voetsporen van zijn vader trad. Zo was hij lange tijd eigenaar, programmeur en dj van West Pacific. Op het hoogtepunt sloot hij de tent. “Je begint zo’n gelegenheid als koploper en moet er voor zorgen dat je geen hekkensluiter wordt. Ervaring leert dat je tijdig de stekker eruit moet trekken. Een horecagelegenheid is vijf…zes jaar leuk. Dan houdt het op. Onlangs opende hij met vier andere ondernemers 11 op de elfde verdieping van het TPG gebouw, waar ook een nieuwe dependance van het Stedelijk Museum is gehuisvest. Luister naar het hele interview van Leonieke Daalder met Lex Pacific in Ziel & Zaligheid.