Dayna Kurtz is, weliswaar laat, maar dan nu toch echt, aan een Europese bliksemcarrière begonnen. Nog geen jaar geleden kende bijna niemand haar, maar na een loeiende recensie van Nina Topper in de NRC, en prachtige solo-optredens bij Barend & Van Dorp, R.A.M. en in het programma van uw dienaar steeg haar ster zo snel dat ze een dvd kon opnemen in een uitverkocht Paradiso. Nu was de antidiva van de alt punt americana met haar slide-gitaar weer in ons land. Toen ze na ellenlange sneeuwvertragingen op Heathrow eindelijk bij onze studio op de Plantage Middenlaan in Amsterdam binnenkwam, de vlokken nog in heur haar, was het eerste wat ze deed een whisky bestellen. Kijk;dat zijn vrouwen naar ons hart. In het interview toonde Dayna zich de no-nonsense zelve. Of het succes haar veranderd had: "Yes, now I'm this popdiva from Hell." Daarna vielen tientallen monden wijdopen van bewondering voor Dayna's intieme, bloedstollende liedekens. Fans werden bevestigd, nieuwe zieltjes gewonnen, en het was weer sterk spul, dat Fisherman's Friend, vond ook uw gastheer. Daarna was het de beurt aan Kamino, een vijfkoppig Vlaams gezelschap, dat onlangs haar sfeervolle poppy cd "Men leave, women go crazy" afleverde. De zelfbenoemde hobbyrockers lieten in het optreden geen steek vallen en gaven hun mooi geboetseerde songs foutloze uitvoeringen. En daar ligt dan ook meteen het probleem van Kamino; het ontbreekt de band live namelijk nogal aan bezieling en urgentie. En schouderophalend aan in beginsel mooie songs als Bobby Sands voorbijgaan, dat kan toch niet de bedoeling zijn. Aan passie en vuur geen gebrek bij de Limburgs/Utrechtse band Sandusky. Zij hebben onlangs hun totaal onhippe (want in Amerikaanse oerblues en rootsrock gedrenkte) debuut-cd afgeleverd, waarbij zich vooral lieten inspireren door de ruige gitaarrockbands die hun stamcafé Tom Tom in Heythuizen aandeden. De invloeden van Slobberbone, Drive By Truckers en Steve Wynn zijn echter op volkomen eigen wijze geïncorporeerd, zodat we gisteren -mijn hemel- van een kleine sensatie mochten spreken. Sandusky trok met zo'n energie van leer dat het begrip 'on-Nederlands goed' waarschijnlijk niet alleen door mijn hoofd schoot. Zanger/gitarist Luc Dings mag er dan uitzien als een vroegoude aspergeteler, zodra hij zijn strot opentrekt verandert hij in een rock 'n roll-outlaw van de eerste orde. Maar het was gitarist Mathijs Peeters die de show stal. Met zijn open mond, pontificale wijsvinger-act en zijn weergaloze gitaargeweld zou hij alle haar van ome Neil Young, ware die aanwezig geweest, ter plekke hebben laten uitvallen. Kortom: boek die band nu in uw buurthuis, kroeg of kerk! Volgende knettert de show ook weer, dan onder de hiphop van Extince, de punkrock van The Amerikaanse Riverboat Gamblers en de prog-dub van High Tone uit Frankrijk. Mail snel met de Club 3voor12 heetlijn : club3voor12@vpro.nl.