Airs debuutalbum Moon Safari zorgde eind jaren negentig samen met Daft Punks eersteling Home Work voor de hausse aan Franse muziek. Waar Daft Punk het springerige dance minimalisme uitbuit, is Airs handelsmerk het verpakken van het warme geluid van de jaren zeventig in jaren negentig synthesizers. Dromerige geluidstapijten, stemmige akoestische gitaren, een vleugje disco: de perfecte ondergrond voor talloze documentaires, of geliefd comedown album na een nachtje doorstappen op een cocktail van verdovende middelen. Het duo Nicolas Godin en Jean-Benoit Dunckel uit Versailles is volgens puristen alweer toe aan hun zevende album. Maar na hun debuut en de donkere opvolger 10 000 Hz Legend uit 2001 is dit eigenlijk pas hun derde album. Laten we namelijk hun verzameld prematuur werk op Premières Sympthomes, het obscure remix album Everybody Hertz, hun ondermaatse soundtrack voor The Virgin Suicides en vooral hun afgrijselijke voorleesplaat City Reading met de Italiaanse auteur Alessandro Baricco, gemakshalve maar niet meerekenen. Wat meteen opvalt aan dit nieuwe album is dat de gast zangeressen zijn afgeschaft: Dunckel neemt zelf de vocalen voor zijn rekening, zij het dat deze door de vocoder zijn getrokken. Verder is Radiohead producer Nigel Godrich verantwoordelijk voor de productie. Het moet voor hem een perfect tussendoortje geweest zijn om weer eens met zulk melodieus materiaal aan de slag te mogen gaan. Je hoeft geen rakettheorie te studeren om te snappen dat de Air formule ditmaal weer gaat werken. Er is de catchy single Cherry Blossom Girl, die reeds als verborgen weggevertje op de Platomania sampler stond. Er is ook weer de natte droom van iedere documentairemaker: Alpha Beta Gaga, dat door dat geniale fluitje net zo lang door blijft marcheren in je hoofd als dat roze konijn uit de batterijen reclame. Verder wordt via het gelikte instrumentaaltje vernoemd naar Mike Mills hun videoclip maker een aai over de bol gegeven (nee, het gaat niet over de gelijknamige R.E.M.-bassist!). Tenslotte is er de novelty track Run, waarop de overelkaar gesamplede koorpartijen van 10CC's I’m Not In Love nog eens dunnetjes worden overgedaan. En de rest van het album? Geen uptempo disco meer zoals Kelly Watch The Stars of Sexy Boy. Maar een brij van tracks vol prettige geluiden en fijne sfeertjes. Perfect voor een etentje met vrienden van een jaar of dertig – tikkeltje modern, maar prettig vermaak. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat het album afsluit met zeegeluiden. Niet vernieuwend dus, maar wel zo aangenaam dat het zelfs de grootste cynicus doet smelten. Air is weer terug bij af. Gelukkig maar. (Release maandag 26 januari, die avond ook interview met Air in 3VOOR12FM. Beluister het album 'Talkie Walkie' nu al in de 3VOOR12 Luisterpaal! Online tot 29-1-2004)