Kwam daar op een even bloedstollende en hilarische manier het latente racisme van uw gastheer naar boven, gisteravond in Club 3VOOR12! Spookrijder Clyde kwam optreden ter gelegenheid van het verschijnen van de nieuwe cd van de nederlandse hiphoppers, de Spookrijders. En moest dat noodgedwongen -want familieomstandigheden- in zijn eentje doen. Maar eerst een interview. Na wat vrolijke verbale 'sparring' vertelde Clyde over zijn hond, een Jack Russel. "En die loop jij dan uit te laten in Zuid Oost..." vulde Jaap in. Clyde grijnsde. "Niet alle negers wonen in Zuid Oost, Jaap. Ik woon op de KNSM-laan." Hilariteit en een mooi leermoment in Club 3VOOR12, die toch al bol stond van top-entertainment. Neem nu de 3 dames van Fannypack uit Brooklyn, die op een verrassend simpele, maar doeltreffende mix van hiphop en electro stonden te stuiteren op het podium. Het club publiek staarde het geval enigszins onwennig aan. Mochten ze dit leuk vinden? Nou en of! Want het was hartstikke leuk! En het zat muzikaal ook nog eens lekker in elkaar. Om over de grappen van mixmaster Fancy nog maar te zwijgen. Na het zien van de -inderdaad niet te missen tepels- van Jessibel: "Are you cold, Jessibel? Here, wear my jacket (valse grijns)". Ontspannen en zonder pretenties bracht Fannypack heur fijne feestmuziek. Check die cd "So Stylistic". Uit datzelfde vaatje tapte Clyde de Spookrijder, die eenzaam op het podium zijn ding deed, gesteund door een welwillend publiek. Hij deed het niet onverdienstelijk, en gooide zich met hart en ziel in zijn performances, maar het materiaal van de cd van de Spookrijders staat bol van de feestdeunen en dat vind ik persoonlijk niet hun sterkste kant. Gelukkig sloot hij af met een mooie versie van "Voordat het te laat is". Voordat de serieuze jongens van Eastern Lane aantraden maakten we ons motto "rock TALK en dance-show" weer waar met een gesprek met de journalist Sander Donkers, die we ondervroegen over zijn boek Lipstick Sunset, waarin hij in stijl zijn ontmoetingen met ouwe lullen en lullettes als Bennie Jolink, Mick Jagger, Al Green, Paul McCartney en Emmylou Harris beschrijft. Sprekend over deze overkill aan oude helden kwamen gastheer en ondervraagde tot de conclusie dat jonge rocksterren dikwijls zo weinig te vertellen hebben. Wat daarna vlekkeloos gedemonstreerd werd door de piepjonge Derek van Eastern Lane, die in zijn corpulentie en morsigheid een onschuld uitstraalde die merkwaardig contrasteert met zijn dieptrieste teksten. Maar zingen kon-ie wel. En gitaar-spelen ook! Dus dat de Noord-Engelse gitaarhelden akoestisch aantraden bleek alras geen bezwaar. Ademloos hing het Club 3VOOR12 publiek aan de dikke lippen van Derek, die zonder voorbehoud zijn pijn van zich af leek te zingen. Nog her en der lijf in het land te aanschouwen, dus gaat dat zien. Kusjes en tot de volgende keer!