In het Zutphen waar Peter Rosendaal opgroeide kon je goed buitenspelen. Je kon de bossen in of in de natuur zwemmen. “Maar aan de andere kant kun je in het IJssellandschap heel veel missen van wat er in de rest van de wereld speelt.” Peter Rosendaal komt uit een slagersgeslacht, maar pa verkoos een kunstenaarsbestaan boven een gewone baan. Pa mislukte als kunstschilder maar verdiende wel wat met verkoop van bijou en Afghaanse jassen. “Mijn vader was een charmeur: een dandy. Hij had beter in de Randstad kunnen opgroeien.” Dankzij pa krijgt Peter een liefde voor muziek. Vooral voor de jazz. Pa was 72 toen hij overleed. “Hij was op: teveel drank en sigaretten. Ik was blij dat ie doodging.” De grote les die Peter van huis uit meekreeg was: ‘go for it’. Hij ging ervoor en belandde eind jaren zeventig in de kraakscene van Amsterdam. Hij wilde naar de filmacademie maar door zijn eigenwijsheid werd dat plan in de kiem gesmoord. In plaats daarvan werd Peter barman in de Mazzo: een club die begin jaren tachtig een kunstenaarsimago had. Lange nachten vol drank en drugs die steevast eindigden op het strand. “Daar bleven we dan de hele dag zodat we ’s avonds gebruind weer ‘het mannetje’ waren. In de Mazzo kwamen grote namen. “Bowie kwam wel eens wat drinken, Echo and the Bunnymen, Robert Smith van The Cure…” En zo kwam Peter verder in aanraking met zijn grote passie muziek. Zijn missie: in de voetsporen van Brian Eno treden. Beluister het hele interview.