Lief Club 3voor12 Dagboek, Wat een maffe avond gisteravond...het begint al na 15 minuten met een rode kaart voor Davids...lamlul...ik vork mijn hap naar binnen en laat het voetbal voor wat het is...dan valt het netwerk uit. Geen computers. Ik laat mijn interview voorbereidings-papieren ergens slingeren en ze raken tot ver na de uitzending kwijt...ik doe alles dus uit het bolletje…gelukkig valt het helemaal niet op, want ik weet uit mijn blote hoofd ook wel dat Bart Chabot een fenomenale prestatie heeft geleverd met het vierde deel van zijn Brood-biografie. Het heet 'Broodje Springlevend' en ik ben apetrots dat hij in 'mijn' clubje komt voorlezen. Een bloedstollend en toch hilarisch fragment volgt. Daarna interview. Gooi d'r bij Bart een kwartje in en hij praat voor een gulden, dus dat zit wel snor. Het interview vliegt voorbij...Bart, verbaasd: 'Is het nu al voorbij??!' Maar we moeten voort...Ola Bola, het nieuwste project van de mijn oude kennissen Nico (Brandsen) en Ro (Krom) staat na Lowlands eindelijk in de club...ze hebben hun roem op het moment misschien te danken aan die geile ketchup reclame, maar dit nieuwste project komt naar eigen zeggen eindelijk na jaren schrijven voor Kinderen voor Kinderen en spelen in de bands als die van Ilse De lange (etc. etc.) echt weer eens uit hun ziel…en dat is te merken, want het spelplezier spat ervan af. Percussionist Rudi gaat helemaal uit zijn dak en ontwikkelt zich steeds meer tot de Nederlandse Bez...dat vakmanschap, die swing, die samples…wereldband!...of zeg ik dit nou omdat ik het die jongens zo hard gun...? Enfin. Als ze maar nooit weer zo hard "Calvé!" op de zender roepen...ik heb al een keer een boete veroorzaakt bij het Commissariaat voor de Media...fuk. Daarna Opgezwolle…die met Vloeistof een hele goeie nederhop-cd hebben afgeleverd...interview was ondanks (of dankzij?) nog steeds geen tekst voorhanden goed te doen...het optreden uiteindelijk ook...moest ik wel weer een aantal stille tafelzitters voor aan de kant dirigeren... die barrière van stoelen werkt het enthousiasme van de overige bezoekers (en de bands) vaak tegen... ik ga vanaf nu voor sta-tafels…zitten doen ze maar in het café!...fuk...moet wel zeggen dat ik het na zeven nummers wel gehoord heb…Opgezwolle bedoel ik...cd blinkt uit in meer afwisseling...vooral zo'n nummer als Tempel...goed...rare avond bleef het, want na het optreden van Opgezwolle verlieten de hiphoppers en masse de zaal..en zoveel mensen waren er al niet.. Gelukkig doken er nog wat rockers op..voor The Riots, die ter elfder ure waren geboekt in plaats van de vermaledijde Duitse band Rocket Freudenthal die het heel lelijk had laten afweten, op het laatste moment...die zetten we effe op de zwarte lijst…ziek! Wat nou ziek! Ik ben ook wel eens ziek. Zit ik er toch ook? Ja, als je nou SARS hebt...ander verhaal...maar goed. The Riots. Alleen vanwege het feit dat ze eerder die avond al in de hoofdstedelijke Winston hadden gerawkt hadden ze mijn onvoorwaardelijke steun...maar ze maakten het me verder wel moeilijk. Want zo goed waren ze nu ook weer niet. Goeie grote mond hadden ze weer wel. En een goeie bassist/frontman. Robèèèèrt! Gitaristje links mocht er zeker wezen...qua gitaarspel dan hè...nu nog een paar echte goeie songs...dan kunnen ze nog een heel eind komen in de rammelende rock 'n roll rotkar van ze. God zegen ze. Bij het licht van de volle maan op weg naar huis…een laatste biertje...een laatste peuk ('en nu stop ik -echt') en een laatste gedachte voordat ik een droomvolle slaap op zoek ga naar de geest van Warren Zevon: Het was niet de beste Club -maar ook niet slechtste…scherp blijven ouwe reus…scherp blijven…scherp…scherp...snurk.