Het was La Monte Young, de New Yorkse minimal-componist, die John Cale en Tony Conrad geen toestemming wilde verlenen voor het uitbrengen van de muziek van The Dream Syndicate. De honderden uren muziek die de groep begin jaren zestig opnam werden door Young angstvallig bewaakt achter slot en grendel. Tony Conrad zag intussen vanaf de jaren zeventig de invloed van de groep alleen maar groeien: "Eerst was er Rhys Chatham, met zijn minimal gitaar muziek. Toen Glenn Branca, en via hem Sonic Youth. De invloed van de oorspronkelijke Dream Syndicate spreidde zich zo steeds verder uit -maar het origneel zelf kon niemand meer horen". Conrad nam de stap een reconstructie de maken: Hij bracht de monotone, bijna intimiderende muziek die nog steeds tussen zijn oren resoneerde, opnieuw tot klinken met de vierdelige cd-serie 'Early Minimalism'. En enkele jaren later verscheen er op naam van John Cale de cd 'Inside The Dream Syndicate', waarop dan toch de oorspronkelijke groep is te horen. Conrad: "En dat was schrikken hoor, voor een hoop luisteraars. Niemand wist dat het zo beroerd was opgenomen, hahaha.". (JH)
Luister naar het portret van Tony Conrad.
De Avonden special: Tony Conrad
Bevrijde vioolmuziek
De Amerikaanse violist Tony Conrad maakte begin jaren zestig deel uit van de experimentele groep The Dream Syndicate -niet te verwarren met de gelijknamige psychedelische gitaarband uit de jaren tachtig. John Cale, later van de Velvet Undeground, zat ook in die groep, net als de componist La Monte Young. The Dream Syndicate had een revolutionaire reputatie: de groep wilde breken met de rol van de componist en het aanzien van de modern-gecomponeerde muziek radicaal veranderen. Het zou bijna veertig jaar duren voordat ook wij dat konden horen.