Negen jaar geleden richtte Tom Greenwood Jackie-O Motherfucker op. Toen de band onlangs voor de tweede keer in Nederland was, stonden er zes muzikanten op het podium: een derde deel van de bijna twintig muzikanten in Amerika, die soms wel en dan weer niet meespelen met de groep. Greenwood bezocht als kind met zijn ouders folkfestivals in Canada en puberde midden jaren tachtig het bandleven in als maker van hardcore punk. Hij weet heus hoe een liedje, met zang-kop-en-staart, gemaakt moet worden -en het kan zomaar voorkomen dat ook Jackie-O Motherfucker iets dergelijks laat horen. Zo vertolkte de band vorig jaar nog, op de cd Fig. 5, twee Amerikaanse traditionals. Greenwood: "Dat zijn vooral jeugdherrineringen. Misschien spelen we ooit een hele set met liedjes, misschien wel nooit. Maar wat eenmaal op cd is gezet, moet daar blijven. We gaan het niet live nog eens spelen" (JH).
Luister naar het portret van Jackie-O Motherfucker, gemaakt door Jan Hiddink en Berry Kamer. Luister ook naar het concert dat Jackie-O Motherfucker verzorgde in Paradiso op vrijdag 18 april jl. De band bestond toen uit Tom Greenwood, Brooke Crouser, Jessie Spero, Theo Angell, Samara Lubelski en Josh Stevenson.
De Avonden special: Jackie-O Motherfucker
Elke avond anders
Geen concert van de Amerikaanse band Jackie-O Motherfucker is gelijk aan het vorige. Bij elk optreden vindt de improviserende band haar muziek opnieuw uit, puttend uit blues, jazz, folk en psychedelica. Vooraf en na afloop draaien ze, ook vanaf het podium, bij voorkeur Detroit techno of obscure hiphop. Soms staan er vijf muzikanten op het podium, soms bijna twintig. De muzikale organisatie van de band is minimaal, het vertrouwen in een goede afloop ongebroken. Tom Greenwood, oprichter: "Muziek moet vrij en ongebonden zijn, inderdaad. Tenminste, zo denk ik er over".