Hij is niet van plan de tapijthandel van zijn ouders in het Gelderse Druten over te nemen: Bas Jacobs, bassist van Seedling en gitarist van Pfaff. Want de lange weg die Bas heeft afgelegd om zich in Amsterdam te vestigen gaat hij niet graag terug. Sterker nog. Nu Pa Jacobs over een jaartje de tent gaat sluiten denkt hij erover om zich in de buurt van zoonlief te vestigen. “Alleen ik denk niet dat hij mijn moeder zo gek krijgt.” Toen Bas de gitaarvirtuoze blueskoning Julian Sas in de schoolband op zijn middelbare school zag spelen dacht hij ‘dat wil ik ook’. En dus ging Bas een hele zomer bessen plukken en kocht hij met z’n zuur verdiende centen een gitaar met een versterkertje: “Om wraak te nemen op die zondagen met Julio Iglesias van mijn ouders.” De alternatieve schoolband die hij vervolgens oprichtte oefende op zijn bed en speelde muziek van Nirvana. Er worden wel vier of vijf nummers per dag geschreven. Bas vindt zichzelf niet enorm getalenteerd: “Maar ik durf wel….en ik probeer het altijd.” Dat gebrek aan faalangst heeft er voor gezorgd dat hij bezig is een klein indie imperiumpje op te bouwen: want Bas boekt bands, heeft een platenlabel en sinds kort ook een tijdschrift. Na de middelbare school is Bas één van de weinigen uit zijn klas die Druten verruilt voor het hoofdstedelijke studentenleven. Via een vriend leert Bas vrienden kennen, die weer vrienden hebben van vrienden met nog meer vrienden en al snel heeft hij een flinke vriendenkring opgebouwd. En zo komt het ook dat hij vorige week het toerbusje van Magnapop, zijn oude helden, mocht besturen: “En die gitariste kwam zich zomaar aan mij voorstellen!” Bas speelt in twee bands maar noemt zichzelf een neprocker: “Geen drugs en geen zware jeugd.” “Ook geen sex?” “Ander onderwerp.”