Vannacht heel laat The Drones naar hun hotel aan de overkant van de Desmet studios gedirigeerd…"what hotel are we in again, mate?" …the Rembrandt! "O yeah that's right, the Rembrandt, well g'night, see you next time!" Zulke lieve mensen en dan zo'n versplinterende pokkeherrie op het podium. Godzijdank dat de Australische sensatie naast hun ENIGE Nederlandse optreden in de Vera (natuurlijk) ook nog plek vonden om bij ons te spelen. Want het was ronduit verpletterend wat we aan vuige rock&rollpunkblues kregen voorgeschoteld. Het deed denken aan het legendarische optreden van Zen Guerilla van vorig jaar. En dat ligt vooral aan de URGENTIE die ze uitstralen. Dat is toch waar ik uiteindelijk plat voor ga in popmuziek, rock n roll, rap, whatever…voor die urgentie. En: je hoeft er niet noodzakelijk zo'n hoeveelheid decibels bij te produceren om die urgentie te laten blijken. Dat bleek wel bij de 2 nummers die Anders Parker, voorheen voorman van Varnaline mocht spelen. In "Difference", waarbij hij zichzelf begeleidde op de akoestische gitaar, trok de bebaarde Amerikaan flink van leer en wist indruk te maken. Dat gold in mindere mate voor Meindert Talma. Ter gelegenheid van het verschijnen van zijn nieuwe cd (en boek!) "Kriebelvisje" was hij met gitarist Nyk de Vries in ons programma. Na een onderhoudend interview kroop Meindert achter de piano en speelde beurtelings ingetogen en dan weer hamerend zijn liedjes over buitenbeentjes en verlangens. In "Het is nooit gebeurd zolang het een geheim is" werkte de combinatie wonderwel, maar toen waren er in het publiek toch al wel wat mensen afgehaakt. Misschien dat Meindert met zijn volledige begeleidingsband The Negroes beter tot zijn recht zou zijn gekomen. Hell is For Heroes bleek een sympathiek vijfkoppig emo-core gezelschap uit London, dat zich strak en vakkundig door hun set heenknalde. Aardige deunen, zanger Justin deed enorm zijn best, en er zal ook wel een bepaalde urgentie aan zijn optreden ten grondslag hebben gelegen, maar toch kreeg het optreden wat uw gastheer betreft nergens vleugels. Maar dat kan ook aan de niet bepaald misse uitsmijter van de avond hebben gelegen. Want na een optreden van The Drones kan eigenlijk iedereen wel inpakken. "It's what seperates the men from the boys" luidt het gezegde geloof ik? Tot de volgende week!