Zwan: oude worst in nieuwe vellen smaakt best goed

Ex-Smashing Pumpkins voorman Billy Corgan weigert achterom te kijken

"Het is hem wel hoor, hij is nog steeds even lelijk!" De buren hebben het over Billy Corgan. Het duurt even voordat de gemiddelde Pinkpopbezoeker zanger/gitarist Billy Corgan herkent. Waar Skin het zaterdag nog vooral moest hebben van haar oude hits, weigert de voormalig Smashing Pumpkins frontman terug te kijken. Een verstandige zet.

Ex-Smashing Pumpkins voorman Billy Corgan weigert achterom te kijken

CONCERT: Zwan, maandag 9 juni 2003, Noord-poduim MUZIEK: Stevige pop/rocksongs met heavy gitaren volgens het beproefde recept van Billy Corgan. Na het stopzetten van de muzikaal negatieve spiraal waar zijn vorige band in terecht kwam, zocht hij een paar nieuwe mensen bij elkaar. Maar Zwan is meer dan dat, eigenlijk is het een Amerikaanse indie supergroep. Ex-Pumpkins drummer Jimmy Chamberlin is er gelukkig nog bij. Op gitaar voormalig Chavez-zanger Matt Sweeney en ex-Slint-er David Pajo. Genoeg kwaliteit in huis dus. Eerste album Mary, Star Of The Sea verscheen begin 2003. En dat klinkt vanwege Corgans teksten en stem toch weer behoorlijk Pumpkins. PLUS: Een paar goeie popsongs, zoals Lyric, Honestly (dat toch wel erg veel op Today lijkt) en Endless Summer. Die zitten allemaal aan het begin van de set. Maar vooral het spelplezier van de vijf die er duidelijk zin hebben. Corgan heeft het meeste contact met gitarist Matt Sweeney en soleert er naar het einde van de set toe steeds meer op los. De opwindende bassiste Paz zit er duidelijk ook helemaal in. Hoe krijgt die kale dat toch steeds voor elkaar? Na D’Arcy Wretzky en Melissa Auf Den Maur opnieuw een mooi schot in de roos. MIN: Dat gepiel op die gitaren gaat toch een beetje op de zenuwen werken. Eerste deel van de set was flitsend en strak, daarna kreeg de soleerdrift de overhand. Er mogen best nog een paar goeie nummers bij. Daarnaast is Corgan natuurlijk tien jaar later ook een stuk gelukkiger, zijn de songs veelal optimistischer van toon en missen soms de emotionele waarde van zijn vroegere werk. CONCLUSIE: Tien jaar geleden speelden de Smashing Pumpkins voor het eerst op Pinkpop. Nu begint het hele feest weer van voren af aan. Niet helemaal natuurlijk, want zonder het verleden had Zwan nog lang niet op Pinkpop gestaan. Gedachten over het toen en nu spoken door je hoofd: "Als dit de volgende Smashing Pumpkins plaat was geweest..." en "Ik vind het best leuk, maar ik had liever ook nog wat oude nummers gehoord". Melancholie doet hier niet ter zake. Het heden is Zwan. En dat het publiek wegens het ontbreken van de oude hitjes halverwege afhaakt zal Corgan aan zijn reet roesten. Met zijn nieuwe vriendjes maakt hij even veel, zo niet meer plezier. Op de kracht van de nieuwe songs komt Zwan een heel eind. CIJFER: 7