Hey Hey, My My: rock & roll is here to die. Daar heeft ze geen bezorgde ouders, duivels stigma of kutmuziek voor nodig. Haar slechte karma is genoeg. En als Ome Neil zelf al zoveel poen vraagt voor een showtje dat je al je vakantiegeld kwijt bent voor een kaartje, als ze godbetert bij het Holland Festival ineens over de toekomst van de ‘elektrieke gitaar’ gaan filosoferen, als je naar aanleiding van het programma van Pinkpop het gevoel krijgt weer terug te zijn op een klassenavond van de lagere school (waardoor je uit pure verwarring in de supermarkt een flesje Clearasil koopt) en bovendien een maand lang impotent bent na het zien van die puilende pens van Anouk (rock & roll baby, zo’n navelshowtje! Kon het ding alleen niet vinden tussen de vetrollen), als er op de eerste dag van komkommertijd in de uitgedunde Volkskrant een enorm artikel over Luchtgitaarspelen staat terwijl er hier en daar muzieksteden in brand staan, dan ga je toch godverdomme bijna ouderwets doemdenken met de gotische Bauhausmeuk van de Eighties Matchbox B-Line Disaster op de draaitafel en de Smiths Special van de NME op schoot. Dat de rock & roll van nature slachtoffers eist is in de ogen van sommige buitenstanders vreselijk romantisch, maar ik heb het altijd een hoge prijs gevonden. Diehards worden gek, branden op of plegen zelfmoord. (Overigens klopte dat liedje van Ome Neil voor geen meter, want als er iemand liever ‘away fades’ dan opbrandt is het Johnny Fucking Rotten wel.) Legendarische bands bereiken Europa niet meer voor een clubtoerneetje omdat de schulden die ze normaliter zouden maken aan vliegtickets en hotels nu gemaakt worden bij de locale dealer, want in Amerika is de heroïne weer gewoner dan de sigaret. Rockclubs gaan failliet omdat gemeentes poen aan onrendabele voetbalclubs geven. Enzovoorts en enzoverder. De bedevaart naar een van de laatste bolwerken van de rock & roll kan dan ook bijna worden afgeblazen. In Groningen namelijk, staat het voortbestaan van Simplon op de tocht. Nadat de gemeente, bij gebrek aan andere prestigeprojecten, er eerst een paar zakken geld en een zooi target points voor de deur had neergekwakt, vindt ze nu dat zekere ‘doelstellingen’ niet bereikt zijn en de boel wel dicht kan. Moet je net in Groningen zijn. Eerst met tonnen smijten om iets op te bouwen, en als de boel klaar is alles weer afbreken. Ondergronds is het er aardig toeven als je weet waar je wezen moet, maar bovengronds heb je idiote politici en gesjeesde sportjournalisten die om de andere week weer doen wie de gekste is. (Er bestaat een Groenlinkse politica die ooit als vrijwilliger in Vera werkte en later, toen ze een loopbaan had, tegen subsidie voor deze tempel stemde.) Wordt er geen Italiaanse Wielerronde in de Stad gestart – een geldverspillende schande die hopelijk nog eens tot staatsrechtelijke executie van de verantwoordelijken leidt – dan bouwt men wel een nieuw stadion voor de zieligste voetbalclub van de eredivisie. Of men gooit het hele centrum plat om een nieuw theater te bouwen dat na twee jaar weer te klein blijkt voor het Concertgebouworkest zodat dat ook nu weer wegblijft en dat drie weken na opening volkomen ongeschikt blijkt voor popmuziek zodat Noorderslag en alle geplande concerten naar een provinciaal weiland worden verplaatst. Vorige week werd bekend dat de gemeente Groningen een financiële meevaller van enkele miljoenen bleek te hebben. De eerste opmerking vanuit het kamp der politici die het lokale kabelnieuws bereikte was dat Simplon hier vooral niet vrolijk van hoefde te worden. Target points and all that. Er komt een dag dat oude punkers zullen terugkeren naar Groningen en nieuwe punkers zich er massaal zullen verzamelen. Een nieuwe hellevaart voor bouwers, huisjesmelkers, gifstorters, politici en planologen naakt aan den einder. Ik kan niet wachten. In plaats van het door bovengenoemde idioten gewenste ATP toernooi (in Groningen! Daar gebruikt men een racket dus voor luchtgitaarspelen, maar dan wel in een slaapkamertje) zal fucking Armageddon aanvangen. Of er moet eens een verveelde miljonair langskomen. Je hebt er genoeg. Van die big shots die niet weten wat ze moeten doen met hun centen, op zoek zijn naar een zinnig doel maar geen zin hebben om luchtkastelen in de woestijn te planten. Welaan, kom op. Red Simplon met je poen! En neem en passant ook even de meest beroemde platenzaak van Groningen onder je hoede. Want Hemmes, zaak met geschiedenis, specialisten en inboedel van jewelste, staat op het punt te verdwijnen omdat de bank de jongelui die de zaak van de met pensioen gaande baas over willen nemen, geen lening wil geven. Te absurd om uit te kunnen leggen, maar dat een uiterst rendabele zaak dreigt te verdwijnen omdat de beoogde opvolgers niet genoeg kapitaal bezitten om naast ‘platenzaakje spelen’ ook nog de Tour De France naar Groningen te halen is tekenend voor het slechte karma van de rock & roll. Let wel: als deze zaak verdwijnt, stort de route in. De route die je vanaf de Grote Markt in Groningen aflegt via Elpee, de Platenworm en Headline naar Hemmes: eindpunt voor deejays, dagjesmensen en dagdromers. Red Groningen! Red tenminste één bedevaartsoord van de rock & roll in Nederland! Want anders hebben al die Noordelingen straks ook genoeg geld om in het Westen een concert van Ome Neil te bezoeken, en dat wilt u, idealist met centen, toch niet op uw geweten hebben? Noot van de redactie: Anouk is zwanger. Nanne Tepper is hiervan op de hoogte, maar vindt het geen excuus.