Voisct is zo’n band met een eigen geheimtaal. En dus kan het zomaar gebeuren dat je tijdens een optreden iemand ‘Duurt lang’ hoort roepen als een van de leden iets te traag zijn instrument op orde heeft voor een volgend nummer. Het zijn grapjes die je niet opmerkt, maar die de insider weer dubbelvouwt van het lachen. Maar hoe lollig ze ook zijn, Tjeerd, Joppe en Sven van Voicst, als het over muziek gaat, wordt vooral frontman Tjeerd wel serieus: "Ik weet niet of muziek maken magie is, of gewoon hard werken. Ik weet wel dat het enige wat ik met deze twee (bassist Sven en drummer Joppe) ooit heb gedaan is muziek maken. Als je zolang met dezelfde mensen speelt, ontstaat er iets wat je met niemand anders ooit zal hebben." En terwijl Joppe en Sven een beetje ronddwalen in het bijkantoortje van oefenruimte Aluna, schuift Tjeerd langzaam gemakkelijk onderuit in zijn praatstoel: “Je vraagt je soms af hoe je het met elkaar uithoudt en waarom je zoveel tijd met elkaar doorbrengt. Uiteindelijk gaat het volgens mij om die kick, die rush die je krijgt wanneer je muziek maakt, wanneer je iets nieuws doet. Daar doen we het voor. En ik denk dat ik ook voor de anderen spreek in dit geval, toch?" Sven en Joppe knikken instemmend. Ook als Tjeerd begint over plannen om eens iets buiten Amsterdam te doen, komt er geen tegenspraak: "Ik zit hier al mijn hele leven. Dit is mijn thuis. Het is volgens mij goed om er op uit te trekken. Niet zozeer om wereldberoemd te worden, maar vooral ook om andere impulsen te krijgen. Het is me te makkelijk om hier te blijven." En dan grijpen Joppe en Sven in. Want dit keer willen ze hun goedkeuring op een andere manier uiten. Joppe: "Laten we een band hug doen!" Dan veert Tjeerd op en is hij weg. Te makkelijk om te blijven? DE KENNERS OVER VOICST Gerard Cosloy, mede-eigenaar Matador Records: I kinda like it but probably wouldn't want to sign the band based on one song. We'd probably wanna hear more and if the stuff was good or better than this maybe see them play someday. At present Matador is crammed full of projects we're committed to and most of the bands we sign are those we've been following for a pretty long time. But all relationships start somewhere. I'll pass this link to Chris (Lombardi, de andere eigenaar) in NYC. Do Voicst have anything out? Hans van Rompaey, hoofd promotie van het Lowlands-festival: Hele fijne song, met een paar catchy hooks, kinky koortjes, de nodige verrassende wendingen en lekker heftige gitaren. Doet mij denken aan Jon Spencer meets Pavement. Op Noorderslag zag ik ze ook met een banjo in de weer en toonden ze wat country-invloeden. Dat vind ik voor zo`n jonge groep wel opmerkelijk. De quasi-nonchalante fluisterstemmen en het oeps-het-staat-op-de-band gelach uit de intro, klasseer ik onder het `artistiek verantwoord geneuzel` dat ik nogal haat. Het is anderhalve keer grappig en voegt verder niks toe; beginnersfoutje? Maar verder niets dan lof. Ik hoop van harte dat ze niet té fel gehypet zullen worden in de komende maanden (ik pleit alvast schuldig) en dat ze nog een tijdje hard verder repeteren voor ze aan dat debuutalbum beginnen. Als ze dat geduld kunnen opbrengen, schat ik hun potentieel erg hoog in en wordt Voicst een van dé bands van 2004. En zingt die zanger nu echt `I hope you like porn the way I do`? Qua attitude zit dat alvast helemaal snor. Ferry Roseboom, chef buitendienst van het Excelsior label: Na 59 sec denk ik YESS daar komt-i, het memorabele refrein, maar he jakkes, Voicst zet me op t verkeerde been; de tegentonen vliegen me alweer om de oren. En aangezien ik van de Peace, Love & de Harmonie ben raken ze me idd kwijt, hoe goed ze het verder ook bedoelen. Jammer, want het melodietje is an sich best ok. Vandaar, waarom moeilijk doen jongens als het ook makkelijk kan (rechtdoor naar school en kantoor). En afgezien daarvan: jullie muzikale aartsvaderen als die in de Gang of Four (De riff lijkt trouwens onwijs op die van At home he feels like a tourist), Mission of Birma en Volcano Suns kwamen wel altijd ‘ter zake’.