Twee woorden die tijdens het interview met The White Stripes nogal eens voorbij komen zijn ‘real’ en ‘honest’. Echtheid en oprechtheid dus. Twee eigenschappen die altijd aan de blues worden toegeschreven. En die ‘truth of the blues’ zit Jack hoog. “Niet de blues zoals gelikte jongens als Steve Ray Vaughn ze speelt, maar de echte waarheid. En dan moet het ook nog opwindend zijn”, zegt Jack, die op zijn vijfde verjaardag voor het eerst achter een drumstel klom en ‘Born to Rock’ bleek.
Hoofdthema op Elephant is ‘death of the sweetheart’. Want volgens preacherman Jack White gaat de waarheid langzaam dood. En dat is geen goeie zaak. Ook de blues heeft last van overproductie dankzij computerprogramma’s als ProTools. “Elke valse noot wordt tegenwoordig recht getrokken en de drums worden als een drumcomputer in de computer behandeld.Techniek infiltreert sowieso in het hele leven. Meg heeft zelfs al een mobiele telefoon!”
Jack praat graag over de blues. Of eigenlijk: Jack praat liever niet over zichzelf. “Uit privacy-overwegingen, maar daarnaast ben ik totaal onbelangrijk. The White Stripes zullen ooit ophouden.”
The White Stripes: eerlijk is eerlijk
Jack: "Ik ben totaal onbelangrijk"
Er kwam heel wat kijken bij de recente White Stripes release Elephant. Promo’s werden alleen op vinyl uitgedeeld uit angst voor een onofficiële voortijdige release op internet. De cd mocht absoluut nog niet op de radio gedraaid worden, maar fans konden een liedje luisteren via de website van de band als ze een oude White Stripes cd in de computer stopten. Presentator Jaap Boots draaide zijn vinyl exemplaar grijs tijdens de voorbereiding voor het interview dat hij met Jack en Meg had maar is blij dat zijn pick-up nu weer naar de zolder kan.