Ze komen niet uit het niets. Na vijf jaar liedjes schrijven heeft het kwartet uit Londen het eindelijk tot hoog in de Britse hitlijsten geschopt. Om uit te leggen hoe The Libertines vlak na de oprichting klonken, steelt Pete Doherty een gitaar uit een andere kleedkamer. Na een kort unplugged deuntje concludeert Doherty dat er eigenlijk weinig is veranderd in de liedjes.
The Libertines zijn meesters in het schrijven van drie minuten popsongs. Doherty schrijft nummers en ook Carl Bar schrijft. Soms weten ze niet meer precies wie een liedje heeft geschreven. Na lang ruziën blijkt meestal dat ze het samen hebben geschreven, alsof ze de akkoorden in dezelfde droom hebben doorgekregen. Waarom de nummers maar drie minuten duren? “Because that’s the average sexual momentum of the English.”
De eerste 7”single What A Waster staat niet op het debuut Up The Bracket. Het viel teveel buiten de andere nummers. Die vormen een echt verhaal. Daarnaast spaarde Doherty zelf 7”singles en was dit natuurlijk mooi voor de eigen verzameling. Nu is de verzamelwoede over, sinds een psychotische fan de halve platenkast van Doherty meenam. Daarnaast werden ook nog zeer persoonlijke dingen van hem gestolen. Maar ze hadden de stereo-installatie laten staan. Zo gaat dat: Pete Doherty raakt altijd al z’n spullen kwijt.
The Libertines over popsongs van drie minuten
“Because that’s the average sexual momentum of the English”
‘Het Londense antwoord op The Strokes’schreeuwde het Britse Hypeweekblad N.M.E.over The Libertines. En ja hoor, voor velen was dit Londense viertal het hoogtepunt van het London Calling festival, twee weken terug.
Verslaggever Menno Visser trok Pete Doherty, één van de twee Libertines frontmannen, aan zijn leren jekkie, voerde hem marsepein, en kreeg de zanger-gitarist poeslief.