Dat was natuurlijk in de eerste plaats te danken aan de artiesten, met de onverwachte langskomende Manu Chao voorop, die reeds vroeg in de avond voor een massaal toegejuicht hoogtepunt zorgde. Met zijn innemende persoonlijkheid en schitterende liedjes kreeg hij het Club Lek publiek diep op de knieën. Jammer dat het interview niet zo diep werd als uw gastheer wel had gewild, maar ja, wat wil je met een man die de lach aan zijn kont heeft hangen. Maar ook de hilarische Dave Goughman van het uit Ohio afkomstige rock-duo Swearing At Motorists zette zijn beste beentje voor. Zodanig zelfs dat hij regelmatig de weg kwijt raakte in zijn eigen songs, omdat er weer een snoer uit zijn gitaar was gerukt. Of hij met al zijn wilde springerij The White Stripes makkelijk zou kunnen verslaan in een 'rockfight' zoals hij op zijn website heeft gebluft, staat nog te bezien, wel is zeker dat hij als stand-up comedian oneindig veel verder zou komen dan Jack White. De avond werd overigens geopend door de Belgische Limburgers Nostoc, die een mooie debuutplaat hebben gemaakt (Too Big For His Boots), waarvan ze de songs live heel goed waar konden maken. Dat zij daarbij wel een beetje keurig aan de veilige kant van de rock 'n roll-streep bleven, vergeven we hen natuurlijk, want we zijn in een goeie bui. Dat (die goeie bui) komt dan weer door het damespunkkwartet The Riplets, die zich beter The Rammeling Riplets kunnen noemen, want echt strak speelden Janneke (bas), Alison (gitaar), Valesca (drums) en Nathalie (AKA Honeylovebux -1 vingerorgel en sigaretten) natuurlijk niet. Maar dat maakt dus geen moer uit als je zoveel enthousiasme en uitstraling hebt als The Riplets! Uit hun enorme garderobe hadden ze gekozen voor de uiterst geile "Engels-Schoolmeisje-In Uniform" variant, en de manier waarop de vier stukken (drumster Valesca voorop) de instrumenten en hun opwekkende deunen te lijf gingen zorgde voor een prettige onpretentieuze feest-sfeer in Club Lek. En toen ze het nummer "Your Love" opdroegen aan wijlen Mr. Lee :-) kon het natuurlijk helemaal niet meer misgaan. The Riplets Rule! Onee. Manu Chao Rules natuurlijk. Want wie bleef er tot in de kleine uurtjes in zijn kleedkamer bierdrinken, praten, blowen en liedjes spelen met zijn kornuiten? Juist, de kleine anti-globalist uit Barcelona. De gangen backstage stonden vol met mensen die onze held niet konden zien, maar alleen konden horen. Muisstil genoten ze van deze afterparty, die, toen uw gastheer om drie uur naar huis fietste nog in volle gang was. En als niemand Manu Chao heeft weggehaald, zit hij er nu nog.