An Pierle heeft net haar 2e cd voltooid, samen met haar levensgezel Koen Gisen, en dus zaten de twee Belgen samen op de bank voor een onderhoudend interview. Muzikaal schitterden zij -met hun band- vooral in de eerste twee nummers, waarin vooral "Sorry" uitblonk. Check ook mevrouw Pierlé's verrassende cd Helium Sunset. Grant Lee Philips is niemand minder dan de voorman van Grant Lee Buffalo, ooit wereldbekend door hun hit "Fuzzy". Inmiddels is GL weer gewoon solo en Philips, en stond hij in Club Lek om zijn eerste echte solo-cd "Mobilize" te promoten. Dat deed de man met verve, want hoewel ik totaal geen fan hem ben, nam hij me met zijn grappen en grollen zeer snel voor hem in. De echte fans zullen zeker ook niet teleurgesteld zijn geweest in zijn solo-performance, waarin hij zichzelf begeleidde op hun rinkelende 12-snarige gitaar. Het was echter vooral in het slotnummer dat hij op de piano uitvoerde dat ik hem echt tot zijn recht vond komen. Na twaalven was het de beurt aan Division Of Laura Lee, die zich kunnen voegen in een onafzienbare rij Zweedse neo-punkbands, maar die in ieder geval een mooie opvallende debuut-cd hebben gemaakt, getiteld "Black City". Daarop laten zij horen dat ze zich niet alleen tot punk en rock willen beperken. Live deden de sympathieke Zweden onder leiding van de dikke, maar energieke -en (heel erg punk!)1 voortand missende- zanger/gitarist Per hun uiterste best. Gehuld in rode T-shirts, hun blonde haren consequent zwart geverfd, werkten zij zich in het zweet voor prachtnummers als 'Pretty Electric' en 'I guess I'm Healed'. En leken ze bij tijd en wijle warempel wel een Zweedse uitvoering van de Manic Street Preachers!