Gore Slut Is geen Noorse death metal band maar een Belgisch gitaar kwartet. Sinds ‘92 al. Daarin zitten Dirk Belmans, Jacki Billet, Thomas Noppe en Rudy Trouvé (die iedereen wel kent van zijn mooie schilderij Meisje Plus Schildpad). Onlangs kwam hun derde cd uit, Girl + Turtles (?!), die weer vol staat met mooie alt.lo.fi.gitaarrock liedjes in de akkoorden C/G/D/A en wel weer weinig zal verkopen. Niet dat Rudy en zijn mannen er daarom met de punt naar gooiden, welnee. Na een hilarisch interview zetten zij een puike set neer. Julian Cope Verkreeg naam en faam met zijn eerste band The Teardrop Explodes, maakte daarna onder zijn eigen naam solo-platen waarvan sommige fantastisch waren, en anderen in ieder geval altijd interessant -ik noem World Shut Your Mouth, Skellington, Peggy Suidice, Jehovakill, en Interpreter. Hij schreef talloze boeken -1 over Krautrock, een dikke over steencirkels en prehistorische graven in Engeland, en een fantastische autobiografie in 2 delen: Head On//Repossessed. Hij was in Club Lek om te praten over zijn nieuwe projekt BRAIN DONOR, en de voorwaarts denkende moederneuker, de droolian, de dopey copey kweet zich goed van zijn taak. Met een geel geverfde harses (uw gastheer: “Julian, you look ridiculous”), lulde hij met zijn functionele onzin bijna alle aanwezigen omver, om te bewijzen dat een goede rock n roll-shamaan zijn gitaar niet nodig heeft om te overtuigen. Hulde. Chris & Carla Zijn al jaren de kern van The Walkabouts, een band uit Seattle van nog voor de grunge. U begrijpt, we hebben het hier bijna over de pre-historie. Maar Chris & Carla leveren al sinds jaar en dag om de zoveel tijd een sympathieke, bescheiden, mooi verzorgde alt. americana-cd af, en doen dat binnenkort weer. “Ended up a stranger,” heet ‘em deze keer. En inderdaad die lieve Cara & Chris leken met de jaren die gaan tellen wel een beetje vreemden in een vreemd land, toen ze met zijn 2-en een fluisterstille akoestische set deden. Tot in de puntjes, dat wel. Caesar’s Palace Is een viertal jonge poppunkers uit Stockholm in Zweden, en zoals eenieder weet komt er de laatste jaren heel veel goeie rock, punk en pop uit Zweden, die niet onderdoet voor rockpunkpop uit Engeland, de VS of Nederland. Het is dankzij Travoltas-gitarist Vincent Koreman dat we deze band kennen, want hij gaf met zijn zatte kop een Zweedse DJ een paar stuivers voor de cd van Caesar’s Palace en ging er daarna mee leuren bij NL platenmaatschappijen. En ziedaar : Nu zijn zowel de eerste cd (“Youth is wasted on the young”) en de tweede (“Cherry Kicks”) uitgebracht in NL. We waren na die 2 hele goeie platen erg benieuwd hoe ze het er van af zouden brengen, levend en wel in Club Lek. En na hun snoeverij in het interview dat The Hives in Zweden de koffie voor hen halen werden we nog benieuwder. Dat kon alleen maar tegenvallen, en dat deed het ook een beetje. Met veel enthousiasme, maar slordig en nu en dan vals werkten zij zich door hun set heen. Het was aan de sterke composities te danken dat Caesar’s Palace niet helemaal door het ijs zakte.