Club Lek met akoestische Super Furry Animals, zware Incense, en wat stroeve Oil

Club Lek verslag 12/09/01

Algemeen
Een vanwege de gebeurtenissen in de VS wat ingetogen, maar toch volle en geslaagde Club Lek met akoestische Super Furry Animals, zware Incense, en wat stroeve Oil.

Club Lek verslag 12/09/01

SFA Komen al sinds jaar en dag uit Wales, en zijn inmiddels de kwalificatie de Blur uit Wales ontstegen. Hun nieuwe album Rings Around The World is een zeer ambitieus project, waarin SFA muzikaal de weg bewandelt die gaat van zeg maar zware gitaarerupties ala At The Drive In, Beach Boys surf, Burt and Bacharach-achtige ballads en de elektronische experimenten van zeg een Autechre of Aphex Twin. En op hun cd kauwt zelfs Sir Paul McCartney een worteltje mee. Maar Paul was er niet bij een ook de gitaar-erupties bleven achterwege, want Gryff en Bunf waren met zijn tweeën en hun gitaren. Wat bleef, waren een leuk interview over wortels, Paul McCartney en de invloedenlijst beginnende met de letter B, en natuurlijk de prachtige liedjes, waarvan sommigen -tot groot vermaak van het publiek- in het Welsh. Gespeeld met een jaloersmakende nonchalance en tegelijkertijd met precisie en gevoel. Plus falsetstem en fluitsolo's. 8 punten! Incense Is bij menigeen reeds bekend als de winnaars van de Grote Prijs van het jaar 2000, waaronder zij helemaal niet gebukt gingen, de drie jongens uit Delft, maar met rasse schreden een goeie plaat maakten, waarop zij een vrij eigen invulling aan het toch redelijk uitgekauwde indie-gitaarrock-genre geven. Mooie gitaar-symfonietjes. Live kwam het ondanks de levendige visuele presentatie (net Nirvana!) toch niet helemaal uit de verf, en een zekere eentonigheid ligt op de loer, vooral als er, zoals op hun plaat Approx 45 min. geen akoestische rustpunten in de set zitten. Selwyn, Remco en Bart beheersen hun instrumenten goed, de energie is er, maar wat er nog aan ontbreekt zijn echt goeie songs, en iets meer vocaal vuurwerk. OIL Is een voormalige straight-edge band met leden uit alle windstreken van het westen van ons land. Tegenwoordig spelen ze gewoon harde en snelle rock. Hun cd Definition Delta kent een paar hele goeie nummers, en met de humor van de jongens zit het ook wel goed. Gevraagd naar hun straight edge verleden antwoordt drummer Marcel gevat: "Als je op een gegeven moment zelf niet meer weet waarom je eigenlijk straight edge bent, denk je: BIER!" Live wil het echter iets minder vlotten. Geen vlammende set, maar een hier en daar wat stroef verlopend optreden. Kijkend naar de dubbelloops gitaarband bedacht ik me ineens wat er aan de hand is met OIL: Er huizen 2 zielen haar/zijn borst: aan de ene kant een hardrockziel (Thin Lizzy of GnR), en aan de andere kant hun hardcore-ziel (Fugazi). De jongen hebben hun keuze nog niet gemaakt en als ik het voor het zeggen had zou ik zeggen: Kies maar voor de melodieuze rockkant (Gluecifer/ Hives/Hellacopters).