New Acoustic Movement, een krachtige term. Het is nieuw, maar klinkt bekend. Een sterk mediavirus, zouden deskundigen zeggen. De snelheid waarmee de tot genre bestempelde muziekstroming de aardbol verovert, doet menig medische variant in ieder geval verbleken. Op het eerste gezicht doet het misschien een beetje denken aan de Unplugged-rage van tien jaar geleden. De tot mythe verheven band Nirvana was met haar MTV-unplugged de spreekwoordelijke brandhaard van deze hype. Daarna moest ieder zichzelf respecterend rockartiest bijna verplicht een akoestische variant van zijn muziek vertolken om nog serieus genomen te worden. In het verlengde hiervan stortten vele popbands zich in Nederland o.a. op de theatertoernee: een ingetogen publiek dat er eens goed voor gaat zitten. Dat laatste is zeker ook geval bij het goed consumeren van de muziek die zichzelf labelt als New Acoustic Movement als we een van de vele internetpagina’s over de stroming mogen geloven. Ook in de Engelse clubs waar het allemaal is begonnen (The Playpen, The 12-Bar Club, The Kashmir Klub) staan de tafeltjes met kaarsjes wekelijks klaar (en nog steeds!) voor de akoestische geraakte muziekliefhebber. Volgens de geruchten begon het allemaal in 1999, toen Engelands grootste instrumentenwinkel bekend maakte dat de verkoop van akoestische gitaren een enorme vlucht had genomen. Nadat vervolgens een aantal grotere artiesten net als begin jaren negentig weer met akoestische vertolkingen op de proppen kwam, grepen de platenmaatschappijen hun kans: er werd naarstig op zoek gegaan naar nieuwe jonge artiesten die konden overtuigen met een akoestische gitaar en twee brushes. En wat je ook kan zeggen van die maatschappijen, ze hebben ze gevonden. Luister naar eerdere opnamen van de bands I Am Kloot, Kings of Convenience en de Turin Brakes. Is je honger naar meer informatie over de stroming nog niet gestild, mis de speciale Loladamusica uitzending op 24 mei over de New Acoustic Movement dan niet.