Vanaf dit moment staan weer vijftien toppers van tracks op de site om uit te checken, zo vaak als je wilt. HIPHOP EMINEM - The Real Slim Shady Wil de echte Slim Shady opstaan? En wil Christina Aguilera zich uit de voeten maken? Eminem is terug en bijt van zich af op The Marshall Mather LP (Aftermath/Interscope/Polydor) HIP HOP FOR RESPECT - One Four Love In het voorjaar van 1999 schiet de Newyorkse politie met negetien kogels de ongewapende Afrikaanse immigrant Amadou Diallo dood omdat hij een verdachte beweging zou maken. Onder leiding van Mos Def en Talib Kweli komen een aantal beroemde rappers in protest op deze EP (Rawkus/PIAS). RAH DIGGA FEAT. BUSTA RHYMES - Imperial De vrouwelijke rapster van de Flipmode Squad krijgt collegiaal gezelschap op deze track van haar solodebuutalbum Dirty Harriet (Elektra/Warner Music). Het refreintje komt uit Musical Youth's Pass the Dutchie. DANCE TALVIN SINGH - Carnival of Drums 2-step verovert de Britse hitparade en onder aanvoering van Talvin Singh ook de Asian Underground. Tabla-step dus, te vinden op de soundtrack van de tv-serie Randall & Hoplirk {Deceased} (Island/Universal). CAPONE - D Type De Engelse jungle-producer die beter bekend is als Dillinja komt melodieus uit de hoek op een dubbel-12" (Valve/Triple Vision) die hij deelt met collega Lemon D. Van Dillinja verschijnt zomer 2000 eindelijk een debuutalbum. HARD THE STEP KINGS - Vibe Van dik hout zaagt men nog dikkere planken, dat is het parool van The Step Kings die op hun debuut Let’s Get It On een soort moderne variant op het inmiddels afgestorven genre crossover presenteren. En qua drive en groove is er helemaal niks mis met dit New Yorkse trio, blijkens het vurige Vibe. THE HIVES - Die, All Right! Veni Vidi Vicious, de tweede plaat van deze Zweedse garagerockers is in één woord grandioos. De beste riffs, howls en beats samengebald in twaalf stampers van de aller-aller-allerbovenste plank. The Hives, onthoud die naam. Binnenkort in een theater bij u in de buurt. Nu alvast in de huiskamer met het vonkende Die, All Right!, een soort rockvariant op ieders favoriete spel apenkooi. GLUECIFER - Chewin’ Fingers Met de gitaren en vuisten hoog in de lucht geheven, bestormen deze Noorse wildemannen met groot succes elk podium. Ook in een studio weten ze raad met begrippen als monsterriff en knalrefrein, zoals blijkt uit het beste nummer dat ze ooit opnamen: Chewin’ Fingers. Tender Is The Savage, de bijbehorende plaat mag er ook wezen. ROCK TRACY BONHAM - Behind Every Good Woman Na iedere goede vrouw komt een hele stoet mannen, aldus Tracy ‘Mother Mother’ Bonham in dit gewiekste single. Of bedoelt ze: iedere goede vrouw heeft een lange rij mannen achter de rug? Wie zal ’t zeggen? Tis in elk geval een fijne meezinger en prima voorbode voor Tracy’s langverwachte album Down Here. KREZIP - I Would Stay Neerlands leukste (tiener)band heeft eindelijk een heuse full length CD uit. En als ze straks Pinkpop hun wil hebben opgelegd, kan deze fraaie pianoballade vervolgens uitgroeien tot de eerste nummer 1 hit van de Brabanders. Zodat eenieder weet dat de jeugd van deze provincie meer te bieden heeft dan een krullebol en zijn vriendjes, die al veel te lang onderweg zijn. GORKI - Red Mijn Ziel Vooral ‘Red mijn ziel vooral, maar ook mijn mooie lichaam.’ De sleutelzin van Red Mijn Ziel Vooral is tekenend voor de van tegenspraak en -stellingen doortrokken teksten van Gorki’s voorman Luc De Vos, die zijn zieleroerselen vervolgens ook nog eens hartverscheurend uitkermt en in een modern muzikaal jasje past. ROOTS POPA CHUBBY - Since I lost My Leg Popa Chubby heeft een raspende witte bluesstem waar je van moet houden. Het muzikale gedeelte is eenvoudiger te verteren, want deze Newyorkse reus kan leuk goochelen met oude bluesschema's en moderne hiphop-beats. Net als G. Love zat hij ooit bij het O-Keh-label en de overeenkomsten kun je horen. Dit langste nummer van How'd A White Boy Get The Blues? is prachtig traag en dramatisch, waarschijnlijk vanwege dat ontbrekende been. LARRY JOHN MCNALLY - Black Guitar Mooie driekwartsmaat van het album Loose Ends. Is een allegaartje van demo's en live opnames uit McNally's persoonlijke collectie. Hoogstaande teksten en goed gemusiceerd. OMARA PORTUONDO - La Sitiera De eerste soloplaat van de gevierde Cubaanse zangeres, gerealiseerd door de jongens van Buena Vista Social Club. La Sitiera is een traditioneel klaaglied dat Portuondo met veel verve en een orkestbak vol strijkers op de achtergrond ten gehore brengt.