Bowl – The Rude Interruption of Fear

De tweede plaat van de Utrechtse postpunkers Bowl is eigenlijk een samenstelling van twee projecten. Vorig jaar verscheen al Side A: The Rude Interruption of Fear als EP, waarin zanger Vos Ploeg in zes liedjes terugblikte op ‘het moeilijkste jaar uit zijn leven’. 2020 was voor veel mensen een rotjaar, maar Ploeg dealde ook nog met een angst- en dwangstoornis. Geen wonder dus dat het eerste deel klinkt als een regelrechte paniekaanval: manische postpunk, overprikkeling, nerveuze new-wave gitaarloopjes – de rusteloosheid zelve. Op het vorige week verschenen Side B: After The Rude Interruption of Fear, slaat de sfeer om. Waar het eerste deel ontstond in het oog van de orkaan, klinkt er op de tweede helft weer hoop tussen de gejaagdheid door. ‘The Phone’ klinkt bijna opgewekt, en de band leunt meer achterover in hun melodieën. Zo is Bowl tegelijkertijd het licht aan het einde van de tunnel, en de trein die op volle snelheid over je heen dendert.