LL22: Arlo Parks is de koningin van de muurbloempjes
Londense zangeres creëert de juiste sfeer
Arlo Parks is deze zondagmiddag een vrolijke verschijning. In een baggy witte trui en een oranje korte broek danst ze rondjes op het podium. De pas net 22-jarige Londenaar brengt de soulvolle bedroom pop van haar geweldige debuutplaat ‘Collapsed In Sunbeams’ met een live band die bestaat uit vrienden van vroeger. Alsof de muziek zelf nog niet cute genoeg was.
Parks maakt namelijk muziek als een dikke knuffel. Zachte, poëtische liedjes over mentale gezondheid en romantische perikelen, die ze brengt met een honingzoet stemgeluid. ‘I hope you feel included and relaxed’, verzekert ze het veelal jonge publiek. Hoewel ze in haar muziek vaak de positie van een muurbloempje inneemt, is ze op deze zondagmiddag in midden op het grote podium van de Heineken een meester in het creëren van de juiste sfeer.
Het is wel jammer dat haar songs live de neiging hebben samen te smelten tot één grote lieflijke brei. Ook een hit als ‘Eugene’ klinkt vandaag wat wollig, weinig dynamisch. Niet dat er niet goed gespeeld wordt; de vingers van de gitarist vliegen over zijn fretboard, en de bassist levert steady funklijntjes aan. Maar de muziek van Parks, die sowieso al laidback kan zijn, mist live wat peper en zout.
HET MOMENT:
Niet dat het allemaal veel uitmaakt. Parks heeft genoeg fans in de Heineken staan die zich in elke seconde van haar dromerige set kunnen vinden. Waar het wat in dreigt te zakken maakt ze het helemaal goed met de enorm liefdevolle sfeer die ze neerzet. ‘We all have scars, I know its hard. You’re not alone’, zingt ze op ‘Hurt’. En als dat ook maar één tienerziel weet te raken is dat toch genoeg?
Meer Lowlands 2022 in het dossier