Zanillya kiest voor levensaffirmatie op EP
Amsterdams-Arubaanse zangeres bevecht haar demonen op ‘Choose Life’
Een krachtige boodschap op Zanillya Farrells debuut-EP: ‘Choose Life’. Daarop mixt ze westerse hiphop en r&b à la FKA Twigs met dancehall en afrobeat. Lang durfde de zangeres het niet toe te geven, maar eigenlijk bevecht ze al een lange tijd mentale en fysieke demonen. ‘Ik verbloemde het door te zeggen dat mijn vader (Boney M frontman Bobby Farrell) was overleden en dat ik onder dat verdriet leed’, vertelt de zangeres. ‘Maar eigenlijk dealede ik bovenop dat verdriet ook met depressie en de ziekte van Crohn.’ Knap dat de Amsterdamse dat gegeven accepteert en uitdraagt naar de buitenwereld.
Sterker nog, op deze EP komt ze er, na een lange strijd, aan de lichte kant uit. ‘There’s no need to run, no need fi hide / I face mi fears with me eyes on the prize / I choose the light’ zingt ze op ‘Nothing To Lose.’ ‘Choose Life is als een soort mantra voor mij: dat het leven mooi is. Hoe donker het soms wordt, je nooit moet opgeven.’
Farell spreekt vanaf Aruba, waar ze regelmatig vanuit de drukte van Amsterdam naar toe trekt om één te worden met haarzelf en de natuur. ‘Hier komen de mooiste dingen tot bloei. Niet alleen heb ik hier de kunstenaar in mijzelf gevonden, Ik kwam er hier achter dat ik therapie nodig had.’ En dat deed ze in 2017. In de tussentijd releasete ze nog een single in 2018, waarna het twee jaar stil werd. Nu is ze vastberaden om haar debuut-EP uit te brengen. En naast die therapie, dankt ze de muziek en haar partner voor alle steun en kracht.
Want muziek, die ze met haar partner en producer Humphrey Dennis produceert, is voor haar als therapie. ‘Muziek is een gereedschap om met dingen om te kunnen gaan. Die strijd ben ik met mijn partner aangegaan.’ Als een power couple maken ze de nummers op een freestylende manier. Op deze EP bekent ze dat niemand perfect is en dat júist die scheurtjes jou maken tot wie je bent. ‘Het is tijd om te accepteren dat ik periodes heb waarin ik niet zo productief kan zijn. Hopelijk heb ik nu een manier gevonden om daarmee om te gaan en op mijn tempo muziek te blijven uitbrengen.’