Album van de Week (36): JID
Rapper uit Atlanta probeert toe te treden tot het pantheon van de hiphop
Je moet maar durven: op zijn langverwachte derde album The Forever Story recyclet rapper JID een van de allerbekendste samples uit de hiphophistorie, de flard Aretha Franklin die Mos Def’s ‘Ms Fat Booty’ zo’n trage schwung gaf. Overbekend, haast heilig, grote letters ‘AFBLIJVEN’. Het werkt wel. De vocal voelt nog net wat lomer, maar de beats zijn juist net wat scherper, en zo klinkt JID's versie niet als een goedkope kopie. En JID is niet ignorant: een paar tracks verderop heeft hij Yasiin Bey (formerly known as Mos Def) zelf ook te gast op zijn album, dus zijn zegen heeft hij. Het moge duidelijk zijn: de 31-jarige rapper uit Atlanta wil zich graag een kenner van de geschiedenis tonen. Na recente prominente features bij Doja Cat en Imagine Dragons hoopt hij met dit album zelf toe te treden tot het pantheon van de hiphop.
Alle subtiele en openlijke knipogen ten spijt is Forever Story geen plaat die in het verleden blijft hangen. Even vaak als de producties klassiek klinken, zijn ze modern en zelfs futuristisch. Dat krijg je als je James Blake of Kaytranada achter de knoppen zet. Blake zet zijn handtekening onder de bedwelmende afsluiter van de plaat, een track met twee gezichten. De basis is traag en ruimtelijk, maar JID’s flow is razendsnel en krijgt gezelschap van een stuwende baslijn die de hele track opjaagt. Om vervolgens te besluiten met een schitterend a cappella koortje, dat voelt als een toegift. Kaytranada produceerde die waanzinnig opwindende track met Dreamville-maatjes EARTHGANG.
Zo is heel The Forever Story een voortdurend gezap van flows en vibes. Het gaat van super sensueel naar rauwe verhalen over zijn jeugd op straat, en soms kruisen die twee elkaar. ‘Money’ bijvoorbeeld is een warmbloedige soultrack over leven in geldzorgen. Muzikaal is het zo luchtig dat het haast een zomerhitje zou kunnen zijn. Het knappe is dat het met zoveel features en zoveel producers die een plasje over de plaat mochten doen toch niet klinkt als een ratjetoe. Dat is de verdienste van JID zelf, die stevig de regie houdt en voortdurend de meest opvallende aanwezige is.