BKS17: De steady woestijnrit van Cass McCombs
Er is een rijk oeuvre om uit te plukken
Cass McCombs is sinds begin dit decennium een artiest om in de gaten te houden. Op zijn aanzienlijke rij albums valt altijd wat moois te halen tot en met het vorig jaar verschenen Mangry Love. De Amerikaanse singer/songwriter zakt nooit in en maakt nooit de plaat waarmee hij opeens finaal doorbreekt, al lijkt hij daar ook niet op te mikken. Collega’s en liefhebbers weten al jaren wat ze aan hem hebben. Op Best Kept Secret staat hij met een sterke, steady band.
De zang van McCombs zit in de hoek van Elliott Smith en Josh Rouse en op momenten doemt Joey Burns van Calexico op. McCombs en band zetten een stapvoets bluesy woestijnrit in. De drums roffelen zompig door, er is ruimte voor wat slepende solo’s zonder dat de band zich verliest in machtsvertoon. McCombs heeft een rijk oeuvre om uit te plukken. Het publiek zal niet woedend worden als hij een bepaald nummer overslaat. Ergens jammer, maar het heeft allemaal een constant niveau waarmee het McCombs-viertal op het podium staat. We blijven hem ook de komende jaren weer in de gaten houden.
HET MOMENT:
Een lang slepend moment gaat over in een catchy liedje met heerlijk gitaarriffje: ‘Cry’. Vlak er achteraan ‘Run Sister Run’. Waarmee hij bewijst dat een woestijnrit best opgewekt kan zijn.