Colin Benders geeft muziek weer kracht én ruimte

Tik, tik, tik. De vijftien strobes boven het podium flitsen aan. Niet voluit, maar met een voorzichtig streepje. Ze reageren op de eerste zware geluiden die Colin Benders uit zijn modulaire synthsysteem tovert. Dan besef je: alles wat hij in de eerste tien minuten deed was nog amper 3% van de totale capaciteit van de installatie die hij met licht designer Boris Acket gemaakt heeft. Als die twee echt willen kunnen ze hier de hele boel opblazen. Het leek een zoethoudertje: 16 shows voor 30 personen, terwijl eigenlijk dit weekend Benders’ ambitieuze Etmaal zou plaatsvinden. Het voelt nu als een grootse heropening van TivoliVredenburg.

Midden voor het podium staat de installatie van Benders. Hij zit op een krukje, met zijn rug naar het publiek. Als hij zijn armen spreidt lijkt hij een soort omgekeerde Armin. Geen dj die de aandacht op zichzelf vestigt, maar een hard werkende wizard die van links naar rechts moet grijpen om geluiden uit zijn machine te toveren. Deze opstelling suggereert dat de machine de artiest is, niet de man die er toevallig op speelt. Dat is niet zo gek, want het is een fascinerend apparaat om naar te kijken. Overal knoppen, draadjes, knipperende lichtjes, het is een soort kruising tussen de cockpit van een ruimteschip en een gesmolten kerstshow bij de Intratuin. Raadselachtig, mooi en ook wel een beetje angstaanjagend.

Dat matcht goed met de geluiden die Colin Benders eruit haalt: van sprookjesachtig mooie melodieën tot krassende white noise. Drumsounds gebruikt hij op een enkel moment na helemaal niet, en toch is het met al die laagjes loops en pulserende geluiden heel ritmisch. Met deze machine kan hij de Lowlands Bravo en de Berghain aan, bewees hij al, maar vandaag is het dus geen techno wat hij maakt. Godzijdank, want na een driedubbele gezondheidscheck (gaat dat ergens secuurder dan hier?!) kregen we voor de show nog eens ingepeperd dat meezingen (duh) en dansen niet de bedoeling is.

In feite bespeelt Benders naast zijn modular ook het lichtsysteem van Boris Acket. Of nee, dat zou Acket tekort doen. Benders speelt muziek die matcht met de mogelijkheden van het systeem dat ze samen bedacht hebben. Het hele podium staat vol met lampen. Sterker nog: het systeem loopt door de zaal in, tot achterin bij de bar (die toch dicht is). Tussen de lichtpalen staan ook nog speakers, waardoor het geluid meer dan normaal de hele ruimte kan vullen. En zo is deze residency niet simpel een terugkeer van het geluid op fatsoenlijk volume, maar bewijst het hoe muziek een hele ruimte in kan nemen, hoe het laag voor laag over je heen kan komen. Nu maar hopen dat Etmaal in februari door kan gaan.