Paaspop 2024: Sophie Straat blaast een frisse wind door de Nederlandstalige muziekscene

Sophie Straat is een échte Amsterdamse. Ze groeide op in de - inmiddels vrij gegentrificeerde - Pijp en met haar protest- en levensliederen weet ze Nederland steeds meer voor zich te winnen. De titel kunstenares misstaat Sophie zeker niet. Ze maakt documentaires, acteert en creëert samen met compagnon Wieger (ook bekend van Goldband) de meest uiteenlopende liedjes. Ze stond in het voorprogramma van levenslied-iconen André Hazes Jr. en Willeke Alberti, en gooide hoge ogen met haar tegen-het-systeem-schoppende teksten van het tweede album Smartlap Is Niet Dood.

Aan het begin van de show is de Phoenix karig gevuld. Tim Haars kondigt Sophie Straat aan: “Zijn jullie klaar voor degene waar ik op ga stemmen als ze ooit de politiek in gaat?” Met haar nieuwste single ‘Gebroken Spiegels’ (die maar liefst 13 minuten lang is) begint ze haar show. Het lied is geïnspireerd door de gelijknamige feministische film uit 1984 over sekswerkers. Het gaat over de neerwaartse spiraal waar de mensheid zich volgens Sophie in bevindt. Het nummer vliegt van sentimentele orkestrale muziek naar harde, boze rock en zet zo die neerwaartse spiraal sterk neer. Nadat ‘Gebroken Spiegels’ het eerste kwartier van de show heeft gevuld is de zaal inmiddels wel gezellig gevuld. Maar of het Paaspoppubliek helemaal ready is voor een artiest als Sophie Straat is nog de vraag. 

Bij een van haar smartlappensongs - ‘Mannen’ - wordt de tweedeling in de zaal duidelijk. De helft van de typisch Brabantse middle-aged mannen in de zaal zingt met volle borst “Mannen jullie tijd is voorbij!” mee, terwijl een deel van hen ongemakkelijk om zich heen kijkt en er zelfs een handje vol de zaal verlaten. Of dit ligt aan de boodschap van het nummer, dat is niet met zekerheid te zeggen, maar dat Sophie met haar muziek mensen aan het denken wil zetten is echt wel te voelen. 

Met haar hoge stem (die soms wat tegen het schelle aan zit), kan de zangeres opvallend veel verschillende genres aan. Haar bijzondere repertoire blaast een nieuwe wind door de Nederlandstalige muziekwereld, maar de zangeres laat vandaag ook zien aardig in het Engels te kunnen zingen. Namelijk met een cover van ‘Drink Before The War’ van haar grote voorbeeld Sineád O’Connor. Zo vliegt de eerste set in de Phoenix dit weekend razendsnel voorbij. Maar natuurlijk slaat ze haar Nederlandse bewerking van ‘Everywhere’ van Fleetwood Mac (‘Wat Is Het Kut Om Agent Te Zijn’) en Goldband-samenwerking ‘Tweede Kamer’ niet over. De protestzangeres verzorgt een bijzondere en vernieuwende act, zeker voor dit toch wat sceptische publiek.