THAMES wil het patriarchaat een lesje leren
‘We maken stoere muziek met een kwetsbare boodschap’
Soms zijn dingen gewoon helder. Met een bandnaam als THAMES bijvoorbeeld weet je direct dat de blik gericht is op Engeland, zo simpel is het. Dat beaamt Merlyn Baartman, frontman en brein van de band die zich opmaakt voor een stuk of dertig shows in het najaar, direct. ‘Londen, maar zeker ook Ierland’, zegt Baartman. ‘Ik ben een enorme Fontaines DC fan. Ik zag die band in Tivoli, en het was echt gestoord goed. Het is harde muziek, maar ook zo poëtisch, niet arrogant en vol levenslessen. Zoiets willen wij ook neerzetten. In het beroemde boek Heart Of Darkness van Joseph Conrad staat de rivier Thames trouwens symbool voor een stroom mooie dingen die nog niet uitgevoerd zijn, een eindeloze aanvoer van mogelijkheden.’
Toe maar, Joseph Conrad en Grian Chatten, de lat ligt hoog voor THAMES, en dat is goed, want een postpunkband starten kan tegenwoordig iedereen. Maar Merlyn Baartman wil ook daadwerkelijk wat zeggen. ‘Ik hou van contrasten in het leven’, vertelt hij. ‘Van stoere muziek met een kwetsbare boodschap. Ik wil me inzetten voor het stukmaken van toxic masculinity. We zijn opgegroeid met het idee dat mannen zich niet mogen uiten, onze maatschappij kijkt je raar aan als je dat toch doet. Maar we zijn allemaal mensen, we voelen dingen.’ Hij vervolgt: ‘Ik schrijf ook over de queer kant van het verhaal. Ik wil dat iedereen kan zijn wie hij is.’
Nieuwe single ‘Burn’ trapt een druk najaar af, waarin THAMES onder meer veel ervaring op gaat doen in de Popronde en als support van Wodan Boys. Het is de tweede track van de aanstaande EP Life Lessons For The Patriarchy. ‘Waar de fik in moet? Ik zat in een emotionele sleur, had problemen met mijn moeder en met mijn romantische relatie. Van oudsher was ik dan gewend om overhaaste beslissingen te nemen, domme dingen te doen. Nu probeerde ik de negatieve gevoelens eerst eens toe te laten. Het is ook het eerste liedje dat we met de band als geheel hebben geschreven, in plaats van ik in mijn eentje. De knoop is er inmiddels uit, en het proces daar naartoe was niet overhaast. Dat heeft me ontzettend goed gedaan, ik kan weer branden.’