De Cul is gemaakt voor de niet-romantische poëzie van Beroerte

Beroerte heeft een nieuw album uit en daar moet op gedronken worden: In de Cul, met fans en Figgie. En hoewel het muzikaal allemaal in orde zit, komt het feestje pas op gang als een externe muzikant het podium beklimt. Huh?

Drie seconden staat Figgie op het podium, maar het is al te zien dat deze Utrechters stronteigenwijs zijn. In de goede zin. Ze maken indierock met een zwoele, elektronische touch. Figgie is hip en een fijne opwarming voor Beroerte, want van Figgie wil je zweten en sjansen.

Beroerte begint. Frontman Mat van Berkel zingt tegen een zweetsok die over de microfoon is gevouwen tegen de stroomstootjes. Smakelijk. De debuutplaat 'Gezond Verstand' is net uitgekomen en wordt integraal gespeeld. Met een liedje van de ep 'Best Vertieft' als cadeautje. Het zijn niet-zo-romantische en enigzins poëtische teksten met ruige gitaarlijnen erop. Van Berkel stampt als een leipo op het podium: het trilt door tot aan het begin van de Cul-kuil. Ook springt 'ie op z'n gitaarkabel, trouwens. Hoelang zou hij die dingen in leven kunnen houden?

De energie slaat niet bepaald aan, maar of Beroerte daar iets aan kan doen is de vraag. Het is een groep die je in de Cul verwacht, waar het publiek op z'n gekst is. Bij 'Zeilen', zingt Van Berkel over hoe zijn leven is veranderd na een zeilavontuur. Een mooier moment van een switch kun je niet bedenken, en ja hoor: de goede moed komt erin. Het feest barst los zodra Wessel van den Broek (gitarist en producer To Adelaide) het podium opspringt en een leipe gitaarpartij van het nummer 'Annaloog' meespeelt. De pit opent zoals Mozes de Rode Zee splijtte en Van den Broek duikt er meteen in. Meer van dit, guys! Hiervoor zijn niet-romantische muziek en de Cul de Sac gemaakt.