ADE25: TLM Airlines laat Theater Amsterdam opstijgen
Heerlijk: het enige ADE-feest dat écht telefoonvrij is
We hebben allemaal de dystopische video’s gezien waarbij dj’s voor niets anders dan duizenden telefooncamera’s draaien. Dat moet anders, dacht de festivalorganisatie achter Loveland. Afgelopen Koningsdag introduceerden ze daarom een nieuw concept: Burst, een feest waarbij één gedeelde euforie moet ontstaan. Dat gebeurt op één stage, waarbij de muziek centraal staat, de statusparade wordt uitgekleed door een strikte ‘no phone policy’ en zonder exclusieve ruimtes waar je met een duurder bandje kunt vertoeven. Deze ADE-editie is het Theater Amsterdam aan de beurt en de muziek wordt de hele dag verzorgd door het vrolijk trancey trio TLM Airlines (dj’s Tjade, Lucky Done Gone en Moody Mehran).
Oké, niet de héle dag: de elegante Matisa heeft deze vrijdagmiddag opening duties en zorgt ervoor dat de langzaam binnendruppelende bezoekers wennen aan het niet kunnen Instagrammen, voordat de mannen waarvoor we hier allemaal zijn gekomen het stokje overnemen. En dat is eigenlijk maar goed ook. Want, ondanks dat de Italiaanse een stijlvolle, explosieve hardhouse-set in elkaar draait, voelt het echt nog een beetje ongemakkelijk in de grote theaterzaal. Het is te leeg, bezoekers proberen de ‘one way only’-paden uit te vogelen, en het wordt steeds duidelijker dat die ‘no phone policy’ ook gewoon écht zonder telefoon is (en dat brengt enige ontwenningsverschijnselen met zich mee, vooral onder dit piepjonge publiek). Het magneet-lock systeem waarmee het telefoonzakje is gesloten is alleen door het personeel te openen, en er wordt streng gecontroleerd – zowel door bewakers als het Awareness Team (waarvoor applaus!). Soms zwaait er een verdwaalde Sony Cybershot door de lucht, maar als je je eraan overgeeft is het eigenlijk best wel lekker: een dansvloer zonder bewijsdrang.
En dat is helemaal te voelen zodra onze goedlachse vrienden het podium bestijgen. Weg borrelspanning, met de eerste housey TLM-tracks staat de zaal opeens ramvol en met een kwijnende houseplaat vol gekreun geeft Moody Mehran een duidelijk startsein: vanaf nu wordt het alleen nog maar heel gezellig. De grote zwevende halo-installatie flitst van oranje naar alle kleuren van de regenboog – een mooie reflectie van de veelzijdige set die de drie in elkaar puzzelen. We worden getrakteerd op een buffet van hardtrance, poppy edits, gekke acid-lijntjes tot aan bass waarvan de rimpels in je voorhoofd komen te staan. Sommige tracks ietwat inwisselbaar, maar dat mag met dit publiek.
Hoe veelzijdig ook, er is één rode draad in dit samenspel: die euforische eenheid waar Burst zo naarstig naar streeft druipt de hele zes uur van de set af. Een dansvloer zonder telefoons geeft daar écht nog een extra lading aan.