BKS19: De glamrock-simulatie van Yves Tumor

Yves Tumor is wellicht een van de meest schizofrene artiesten van het moment. Niet alleen laat hij zijn fans graag in het duister tasten wat betreft zijn daadwerkelijke identiteit, maar ook begeeft hij zich in een muzikale schimmenwereld waarin de belijningen tussen triphop, soul, noise, R&B en elektronica volledig irrelevant lijken. En dan nog die bizarre live-reputatie, waarbij hij keer na keer met de verwachtingen speelt. Nu weer een woeste anti-performance waarin de kans op blauwe plekken en een bloedneus altijd op de loer ligt, dan weer een setlist waarin hij zelf zijn meest abstracte soundscapes weet om te toveren tot pophits. Ja, Yves Tumor heeft vele gezichten, en hij is niet bang om ze stuk voor stuk te onthullen.

Dus wie weet wat je in godsnaam moet verwachten als deze solo-performer zich met een live-band in de gelederen op de poster laat plakken? Nou ja, dit was eigenlijk wel het laatste wat er te verwachten viel. Voor de gelegenheid heeft de Amerikaan zijn gehele show in een rocksaus gedoopt, waarin hij in zijn bizarre glamrockoutfit over het podium tijgert om zijn microfoon schurend en grindend te berijden. Dan weer klimt hij van het podium om zo dicht mogelijk in de gezichten van zijn toeschouwers te kunnen zingen. Het levert een haast karikaturale vertolking van rock 'n roll op, waarin zijn lo-fi soundscapes worden getransformeerd tot klassieke rock-anthems vol gillende gitaarsolo’s. En wat betreft die gitarist: jezus, wat een aanstellerig ventje, zoals hij zijn gitaar scheurend en gillend in zijn nek bespeelt om hem vervolgens als een lichtzwaard door de lucht te laten snijden. En toch, en toch: deze bizarre opvoering van de cliché’s van de rock ‘n roll is ergens precies wat je zou kunnen verwachten van een artiest bij wie de gietvorm van de performance al even belangrijk is als het materiaal. Yves Tumor speelt een spelletje, al dan niet met de verwachtingen, dan wel met de maakbaarheid van zijn eigen identiteit. En laten we wel wezen: als er iemand is die zulke cliché's op zo'n slimme wijze weet op te voeren, dan is hij het wel.

HET MOMENT
Dat Yves Tumor er een handje van heeft om pontificaal het publiek in te springen, weten we al, dus eigenlijk is het helemaal geen verrassing als hij op het hek klimt om met hete adem zijn teksten in de gezichten van zijn publiek te zingen. Maar toch: deze keer geen blauwe plekken, maar eerder de intieme dreiging die zich ook vanaf plaat zo vast in je oren nestelt.

Voor meer Best Kept Secret 2019 check je ons uitgebreide dossier en kijk je hier BKS19-video's.