Album van de Week (10): Antony Szmierek

Als er één artiest is die een populaire backroniem van het woord rap - Rhythm And Poetry - eer aandoet, is het Antony Szmierek wel. Als Engels leraar en dichter begon hij een aantal jaar geleden met het brengen van zijn poëzie op ritmes voor de dansvloer. Maar om hem nou echt een rapper pur sang te noemen? Daar is-ie te spoken word voor. En z’n producties te dance. De cringe die je dan bij veel spoken word acts al snel voelt opkomen, blijft bij Antony Szmierek op de een of andere manier ver achterwege. Is het zijn verleidelijke snor? Zijn sexy Manchester accent? Het is moeilijk te ontkennen dat het meespeelt. Toch zijn het vooral zijn spitsvondige, droge teksten en komische observaties op zonnige clubbeats die het ‘m doen. Dat klinkt dan misschien weer wat plat, maar achter zijn aanstekelijke Britse humorvolle tracks zit meer verscholen, laat hij zien op zijn debuutalbum Service Station At The End of The Universe.

Neem ‘Yoga Teacher’. Op het eerste gezicht een lacherige tune met groovy baslijntje die het ongemakkelijke zelfbewustzijn tijdens een yoga lesje droog vertolkt: ‘Lotus position on the count of four / forehead on the floor / surprisingly comfortable / accidentally make eye contact with a girl I’ve seen before’. Toch gaat de track verder als je goed naar de tekst luistert; het personage worstelt met zijn gevoelens over mannelijkheid, seksualiteit en zijn afwezige vader - die hij alles behalve lekker los kan laten tijdens zijn ‘ontspannen’ yoga sessie. 

Zo bestaat het hele album uit een cast aan personages. Ze maken zulke uiteenlopende dingen mee - van halsoverkop verliefd worden tot struggelen met drugsgebruik - dat ze uit een willekeurig tankstation langs de weg geplukt zouden kunnen zijn. En niet zomaar eentje: een intergalactisch tankstation, waar house en UK garage de boventoon voeren. Met Antony’s eindeloze fantasie en buitenaardse expertise in gevat en beeldend verhalen vertellen, voelt het album bijna als een luisterboek. En dan natuurlijk wel eentje die het goed zou doen in de club.

Maar strikt fictief blijft het niet. Tegen het einde van de plaat kruipt Antony Szmierek voorzichtig achter zijn personages vandaan en laat hij ook zichzelf in het tankstation zien. Iets wat hij eigenlijk heel eng vindt: ‘Open up my chest, and you'll find a big red button and a warning not to press it’ vermeldt hij op ‘Crashing Up’. Op de track deelt hij zijn onzekerheden, en ook op ‘Restless Leg Syndrome’ geeft hij een inkijkje in zijn soms rusteloze, angstige gedachten. Antony Szmierek is complexer dan jolig fistpumpen op gezellige house, vertelde hij ook in het interview dat we recent met hem deden.