BKS19: Jambinai zet de K-postrock op de kaart

Als headliner Bon Iver op het hoofdpodium begint, luistert het publiek in de Five naar de eerste klanken van instrumenten als de haegeum, de piri en de geomungo. Nee, het komt niet vaak voor dat Zuid-Koreaanse postrockbands op Nederlandse festivals komen opdraven, maar vandaag is ’t zover met Jambinai, een spannende experimentele formatie uit Seoul die al drie albums onderweg is.

Die eerste traditionele klanken, lieflijk als ze zijn, worden vermorzeld door een dikke laag postrock die dondert en bliksemt. Jambinai speelt aanvankelijk veel met de plotselinge hard/zacht-knop, maar maakt hier gelukkig geen gimmick van. Het blijft juist constant onverwacht waar de Koreanen naar toe buigen. Het vijftal zit het gehele optreden op het achterwerk, kruipt soms ineen met een hypnotiserend Oosters geluid om vervolgens op de stoel te headbangen bij een explosief deel.

Jambinai heeft soms een Sigur Rós-achtige opbouw waar Koreaanse klanken - ergens tussen de zingende zaag en de viool of een hoog geluid uit een rieten blaasinstrument - er als een Blair Witch doorheen spoken. Het vijftal kan gelijk opgaan in het harde en het zachte maar ook tegen elkaar in strijden met jazzy ritmes. Om toch uiteindelijk verenigd te worden in de noise.

HET MOMENT
Het heeft aanvankelijk nog een komisch effect. De twee dames van de band die keurig hun traditionele instrumenten bespelen om volledig door drie druktemakers te worden overstemd. Maar het is juist de vermenging die Jambinai zo’n eigen klankkleur geeft. Lekker eigenzinnig bandje dit. De K-postrock staat op de kaart.

Voor meer Best Kept Secret 2019 check je ons uitgebreide dossier