BKS17: Fil Bo Riva niet bijster bijzonder
Schuilen voor de zon bij zwaarmoedige folk
Bij binnenkomst wordt men verwelkomt door een walm van zonnebrandlucht. Stage Three staat flink vol, vooral met schaduwzoekers die niet weg willen branden in de felle zon. Ditmaal op de planken: Fil Bo Riva. Een folk/soulformatie gevormd rondom Filippo Bonamici, half Italiaans, half Iers en woonachtig in Berlijn. Bonamici is zo’n typische folkfrontman, met zijn lange lokken, snikkende stem en liedjes over onbeantwoorde liefdes.
Al met al is frontman Filippo Bonamici ook maar een jonge knul met een gebroken hart. De set loopt over van de akoestische, treurige tranentrekkers, afgewisseld met huppelpopliedjes waarin Bonamici’s rauwe stem centraal staat. Fans van George Ezra kunnen hier hun hart ophalen. Vooraan staat een stel kortpittige vrouwen zich koel te waaien met puzzelboekjes, daarnaast een stel vrolijke bloemenkransmeisjes die energiek op en neer springen, achterin een stel Belgen die zo nu en dan complimenten geven naar de band: ’GOE GEZONGE!’. Zo blijkt Fil Bo Riva toch nog best een fanschare bij zich te hebben die de hele show vakkundig vastleggen in de Snapchatarchieven. Vooral bij meezinger ‘Like Eye Did’ gaan alle telefoons de lucht in.
HET MOMENT:
…blijft uit. Fil Bo Riva zal het rijtje met spannendste shows van de dag hoogstwaarschijnlijk niet halen. Er gebeurt te weinig. De band doet wat ze moet doen en dat is het. Fil Bo Riva weet niet echt te boeien, maar ze lijken het ook niet bepaald te proberen. Interactie met publiek blijft uit, maar Bonomici dekt zich in: ‘We are very bad at talking, so we’re just gonna play’. Omdat de discografie van Fil Bo Riva nog maar één lange EP rijk is, heeft de band te weinig bagage om een uur vol te spelen. De set wordt ook een dikke tien minuten eerder gestopt dan het programmaboekje belooft. Dat is geen ramp.