ADE23: Overmono mist caffeïne-shot in Paradiso

Het is een gretig publiek dat het Britse dance-duo Overmono voor de snufferd krijgt in Paradiso. Het is stijf uitverkocht, kaartjes op Ticketswap gaan keihard, en zodra ze plaatsnemen achter hun kluwen apparatuur en de eerste beat inklapt stijgt er een collectief gejoel op. De broertjes uit Wales zijn het heetste cross-over dance-duo van dit moment, zoveel moge duidelijk zijn. De perfecte pitstop ook vóór je met je vriendengroep de donderdagnacht induikt.

Tom en Ed Russell hebben dan ook al een tijd de hype aan de kont kleven: ze scoren al een paar jaar met scherpe breakbeats, 2-step en dubstep-producties die gretig aftrek vonden bij dj’s als Ben UFO en Four Tet, deden zo’n beetje iedere belangrijke festivalgig die je als dance-duo in Nederland kunt hebben, van Dekmantel en Draaimolen tot Lowlands, en kopten hem dit jaar in door hun langverwachte debuutalbum Good Lies uit te brengen. Coole plaat, ook echt een album zoals dance-albums dat niet vaak zijn: met geslaagde intro’s, goeie sequencing, duidelijke spanningsboog. Een ijzersterke cross-over-plaat dus, maar dan wel een stuk edgier.

Gek dat deze show dat net een beetje mist. Met drieklapper ‘Gunk’, ‘Freedom 2’ (met die supervette grime-sample!) en ‘Blow Out’ schieten ze uit de startblokken, om vervolgens terug te schakelen... En eigenlijk veel lager in energie te gaan zitten? Het poppy ‘Cold Blooded’ heeft een heerlijk loom dancehall-hupsje, maar trekt middenin de set wel alle energie weg. ‘So U Know’ wordt natuurlijk als een superhit onthaald, maar als ze daarna drie nummers lang pielen met spacey build-ups en glaziger tunes verslapt de aandacht in het publiek wel, dan zie je mensen om zich heen kijken en krijgt de show pas weer momentum bij die For Those I Love-remix. Echt, genoeg coole momenten ook in deze show: de hits zijn echt HITS, wanneer die build-ups pieken dan pieken ze ook echt, neem ook die flard ‘Hackney Parott’ die in een veel abstracter plaat wordt geduwd, die dubstep-drop die je in je maag voelt wobbelen. Maar toch net iets te veel een albumpresentatie, geen show die naar een collectieve climax leidt, en als je hierna nog de nacht induikt een net iets te slappe opwarmer.