Mathilde Nobel: deconstructed club met liefde voor Björk

Ben je kind aan huis bij festivals als Rewire, is Björk voor jou DE QUEEN (en dan vooral de weg die ze ná Post insloeg) en heb je zo'n beetje de hele PAN-catalogus doorgespit? Luistertip: het nieuwe album van Mathilde Nobel, een beeldend kunstenaar/producer die experimentele pop in de hoek van Eartheater maakt. Haar muziek zit op het snijvlak van abstracte kunst en muziek, en die benadering heeft ze de danken aan de Bredase kunstacademie St. Joost. 'De school is zo ingericht dat je geen verplichte lessen krijgt, veel tijd spendeert in je eigen atelier en wordt begeleid in je kunstpraktijk. We lazen theoretische teksten en kregen filosofie, daardoor ben ik veel poëtischer naar de wereld gaan kijken. Wat betekent dit symbool? Wat representeert dat? Hoe kan ik die symbolen combineren? Dat doe ik ook in mijn muziek: technisch ga ik op mijn intuïtie af, maar ik begin vaak vanuit een abstract concept.’

Naar conceptuele elektronische muziek luisteren is toch een beetje alsof je door een modern museum zonder bijschriften struint. Als luisteraar heb je geen flauw benul of een plaat is geïnspireerd door, zeg, de klimaatopwarming, of dat een producer gewoon buitengewoon gecharmeerd was van een specifiek bliepje. Het is natuurlijk een beetje van beiden. “David’ bijvoorbeeld is geïnspireerd door het David-beeld van Michelangelo, ik wilde historisch en modern tegen elkaar laten opbotsen. Hoe ik dat doe? Het nummer bouwt op met gelaagde stemmen en kreten. De stem is een oerinstrument, die combinatie met deconstructed elektronica of een synthloop vind ik een interessant contrast. Het klinkt super theoretisch en vaag, maar uiteindelijk gaat het allemaal om gevoel: wat roept deze associatie bij mij op?’

Mathilde maakte ook een abstracte kortfilm die ze toont bij de liveshow. Ze reisde er helemaal voor af naar Ijsland, het thuisland van Björk. 'Voor mij is zij echt de queen, er is niemand die zo mooi muziek maakt over de relatie tussen de mens en de natuur. De Ijslandse natuur is echt prachtig, vol gletsjers, bergen en vulkanen, daarom wilde ik er zo graag heen. Een bijzondere plek om te filmen was Diamond Beach, in de buurt van de gletsjers in het zuiden. Het is een zwart strand dat vol ligt met GIGANTISCHE ijsblokken die daar aanspoelen, bizar om te zien. Ik begreep níét hoe zoiets een natuurlijk fenomeen kon zijn. Er is zoveel gebeurd in die miljoenen jaren dat dat landschap is gevormd, dat je je beseft hoeveel meer er is dan jouw kleine mensenleventje. Ik voelde me daar super kwetsbaar en klein.’