DTRH19: Lewis Capaldi is een kwijlebal eersteklas

‘Er zijn hier vast heel veel mensen die me niet kennen. Voor die mensen: houden jullie van rock ‘n roll?!?!?!’ Luid gejuich. ‘Dan sta je hier op de verkeerde plek. Als je van sippe jongens houdt, dan ben ik je man!’ En daar is geen woord aan gelogen. De Schotse Lewis Capaldi is nogal een antirockster, een papperige jongensachtige jankbal van jewelste die ook wel snapt dat zijn liedjes onmogelijk pathetisch zijn. Hij is zelf de eerste om daar gortdroge grapjes over te maken, en dat maakt zijn show ook wel weer leuk.

Dan grinnikt–ie dat hij het ‘lichaam van een atleet’ heeft, begint hij spontaan ‘Barbie Girl’ te zingen wanneer iemand een roze zonnebril toegooit of vertelt hij over zijn debuutalbum Divinely Uninspired To A Hellish Extent (nu nummer 1 in de UK en daar de snelst verkopende plaat van het jaar). ‘Net uit. Willen jullie hem allemaal kopen? Want het is niet cool dat ik nog bij mijn moeder woon.’

Hij haalt kortom alle haters de wind uit de zeilen, en wanneer hij vervolgens zijn strot opentrekt? Jezus, wat komt daar een kracht uit. Soms zachtjes jammerend, vaker scheurend met loeiharde lange uithalen, en dan wel loepzuiver. Geen indiesnob zal Capaldi ooit voor z’n plezier opzetten, maar deze show is in het straatje gewoon heel erg goed.

HET MOMENT
‘I hope you don’t think this is shite’, bromt Capaldi voordat hij gebrokenhartenallejezushit ‘Someone You Loved’ (dikke 300 miljoen keer gestreamed op Spotify) aftrapt. Zelf giechelt hij wanneer iemand een confettikanon afsteekt, een meisje op de schouders van een vriend naar voren waadt door de menigte en meisjes elkaar in de armen vallen. Maar ondertussen roert hij ook heel wat mensen tot tranen. Er passeerden afgelopen jaren heel wat kwijlebal-songwriters de revue, Lewis Capaldi is de leukste.

Voor meer Down The Rabbit Hole 2019 check je ons uitgebreide dossier.