Album van de Week (27): Faberyayo

Niet Faberyayo, maar vaderyayo. Ken je het nog, Coco, dat solo-album uit 2012 waarop ‘Yayo zijn vriendinnetje Coco toezong – zijn mokka prinsesje, zoals hij haar zo liefkozend noemde, nu zijn vrouw. <3 ligt daar helemaal niet zo ver vandaan. Goed, natuurlijk gaat deze laatste plaat over een nieuwe fase in Faberyayo’s leven. Een nieuwe generatie, zelfs. Faberyayo is ondertussen vader van twee koters, en de derde is op komst. <3 is dan ook eerder een document van het huiselijke leven: legokastelen bouwen, om zeven uur opstaan, kleurplaten maken, dat soort dingen.

Maar dat betekent niet dat Faberyayo zijn kwajongensstreken kwijt is. Of in ieder geval, tot een bepaald niveau dan. Ook op <3 staan een paar bronstige slowjams waarop Yayo zijn Coco toezingt met hartenlust, soms glad als een aal, zoals op ‘Marinebiologie’: ‘Je wetsuit ’s echt goed, lekker strak / die wetlook, that’s you / we besturen elkaars flora en fauna / marine biologie, marine biologie.’ Maar vooral is <3 een ode aan the married life, vol bewondering voor het centrum van Yayo’s universum: ‘Je bent me hele universum / Universum is een vrouw.’ Coco, ook deze is voor jou.

Dat lome liefdesgevoel – taartjes opeten tussen de lakens, het onderwerp van ‘Holtkamp in bed’ – is deels te wijten aan de lome beats van Benny Sings, die het op <3 vooral klein maar fijn houdt. Springerig en een beetje nerveus op ‘Nooit Meer Uit Elkaar’, tevreden en met en knipoog naar viezige en fluwelen R&B op ‘Marinebiologie’, vrolijk en verliefd met een lekker baslijntje op ‘Alleen Met Jou’. Maar het leukste liedje, dat zal wel ‘Legokastelen’ zijn, een superlief liedje met een dromerige productie en een pingelend pianoriedeltje, opgedragen aan van Lanen junior. ‘Ik weet ook niet waar het schip straks strandt / Of waar het op aankomt / En ik vind het ook niet interessant / Als het kasteel maar af komt.’<3 <3 <3