Droom Dit dwaalt rond, en is daar oké mee
Tweeluik over opgroeien barst wederom van de emotie
‘Het was zo hard aan het stormen dat ik bang was dat m’n tent weg zou waaien. En toen was er ook een telefoonpaal kapot, dus had ik ook geen bereik meer.’ Aldus Sam de Laat van Droom Dit over de Zoom-verbinding vanuit een hostel in de middle of nowhere in Schotland, tijdens hun vakantie. ‘Dat je grootste zorg is hoe je je schoenen weer droog krijgt, het is fijn om alleen over die dingen na te kunnen denken.’ En dat mag ook wel na een drukke festivalzomer, en de release van hun debuutalbum begin dit jaar. Nu verschijnt De Helft van het Verhaal, twee singles die zich zo ergens bevinden tussen die eerste plaat en de toekomstige tweede.
‘In oktober van vorig jaar heb ik meegedaan aan Rocktober: een initiatief van de Basis in Nijmegen, waarbij ze muzikanten uitnodigen om elke dag van de maand een track te schrijven. En als het je niet lukt, word je uit de groep gezet. Best wel intens, maar ook weer enorm leerzaam. Daar zijn deze nummers ontstaan.’ Die gingen eerst alvast in het mapje voor Droom Dit 2, maar langzamerhand kwam de band erachter dat ze toch niet helemaal passen bij de nieuwe richting. ‘Dus is het een soort tussendoortje geworden.’
Zeker geen luchtig tussendoortje, want ‘Jochie’ en ‘Speurtocht Zonder Schat’ zijn emotionele uitbarstingen, zoals we inmiddels van Droom Dit gewend zijn. Ditmaal staat opgroeien centraal: ‘Ik heb me lange tijd vastgehouden aan wie ik dacht te zijn. Ik denk dat veel mensen dat hebben, dan ga je van de middelbare school af en dan denk je, ‘oké, nu weet ik het.’ Maar er zijn een aantal momenten geweest waar ik er keihard achter kwam dat dat niet zo was.’ Daarin is ook weer genoeg hoop te vinden. ‘Ik heb geleerd oké te zijn met het feit dat je het even niet weet, dan wordt het verdwalen eerder een ronddwalen. Op eenzelfde manier als dat ik nu naar Schotland ben gekomen zonder plan, het is fijn om mezelf daar soms toe te dwingen.’
‘Het belangrijkste voor ons is dat we moeilijke onderwerpen bespreekbaar willen houden, en zo ook een veilig plekje kunnen bieden aan mensen. Als wij laten zien dat we er op een podium over kunnen zingen en schreeuwen, zonder dat de wereld vergaat, het voor anderen misschien ook makkelijker wordt om het bijvoorbeeld thuis te bespreken.’ En voor iemand die emoties iets lastig vindt, is dat al best wel een overwinning. ‘Ik heb het zelf allemaal ook nog niet precies uitgevogeld, maar ik ben er trots op dat ik hopelijk een beetje veiligheid kan bieden aan mensen.’