Wanderwelle laat alles vervallen en verbrokkelen op nieuwe ambient plaat

Wie al eerder in de discografie van Wanderwelle is gedoken, weet dat iedere release van het duo nogal uitgekiend is. Met hun muziek richten ze meteen een vergrootglas op een fenomeen, een tijd, een plek. Een duik in Slavische folklore en de natuur van Frans-Polynesië resulteerde in nogal organische ambient techno, daarna lieten ze een onheilspellend album inspireren door een bizar natuurfenomeen dat in de zestiende eeuw is waargenomen. Nu tackelt het duo een zo mogelijk nog abstracter onderwerp voor een ambient album dat uit is gekomen op ambientlabel A Strangely Isolated Place: ‘Verval en vergankelijkheid,’ leggen ze uit. En ja, dat klinkt heel breed, daar zijn ze het mee eens, maar op het album snijdt ieder track een ander thema aan. Een greep uit het register: natuurlijke erosie, het verval van religie, de verloop en impact van een oorlog.

Natuurlijk blijft dat abstract, maar die thema’s van verval hebben ze wel degelijk létterlijk proberen te vangen. Namelijk, in de field recordings waar het album mee vol staat. Stonden ze daar, middenin de Oude Kerk, rondstruinend met een recorder om preciés de juiste echo op te kunnen nemen voor een track over religieus verval. ‘Dat soort fieldrecordings houden we niet intact, maar bewerken we na. Bij de helft van de geluiden zou je denken dat het een synth is, maar eigenlijk is het dan een raar uitgetrokken echo.’ Nog meer van dat soort geluiden: ‘Oude machines die we uit elkaar hebben gehaald, bijvoorbeeld. En op een gegeven moment waren we op vakantie in Schotsland. Dat land is door de vorige crisis de das omgedaan. Er zijn veel van die vervallen boerderijen en veel leegstaande gebouwen die niet worden opgeruimd, dus het staat vol met ruïnes. Dat zijn allemaal waar huizen waar je in kunt lopen, en wat je daar kunt opnemen! Regen op zo’n soort dak klinkt heel anders. En als je dat uittrekt, dan lijkt het weer heel erg op een synth.’

'Het is absoluut geen gezellig album, maar eerder een soort tussenweg. Er zit een hele negatieve connotatie aan het woord ‘verval’, maar het is tegelijkertijd ook de motor van vernieuwing. Het laatste nummer ‘Amor Fati’ symboliseert dat we het verval accepteren. Die term staat ervoor dat men zijn lot accepteert: het is een onderdeel van alles, je moet het niet als iets slechts beschouwen.’ A State of Decreptitude is zowel te luisteren via bandcamp als Spotify.

Meer nieuwe muziek uit Nederland vind je in ons #hollandsenieuwe-dossier.